Kusur gidermeye programlı hayatlar, “hep bir şey eksik” duygusuyla iç içe. İnsan kusur aradıkça buluyor, giderdikçe yenilerini yakalıyor ve tekrar giderme gayretiyle aynı döngüsüne devam ediyor. Hayatın normu ‘kusursuzluk’’ hali sanki.
Her kusur(?), hemen giderilmesi gereken bir defo sanki, mutluluk da tümünün silip süpürülmesine bağlı…