Çerçici
Recep YılmazÇerçici Sözleri ve Alıntıları
Çerçici sözleri ve alıntılarını, Çerçici kitap alıntılarını, Çerçici en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Herkes," dedi ..., "kendi kaderini yaşarmış. Benim kaderim neyse, ben de onu yaşarım artık."
Sayfa 56 - ÖTÜKENKitabı okudu
Yakın arkadaş gazlaması:))
"Gençsin daha. Güzelsin. Herkes kendi derdine yan
sın."
Sayfa 48 - ÖTÜKENKitabı okudu
"Biricik" dediğimizin açılımı.
Aklına düştüğünde yüzünde güller açar, onun yerini tutsun diye bin bir güzelliğin ismini sayar ama yine de içlerinden birini seçip de yaraştıramazdı...
Sayfa 12 - ÖTÜKENKitabı okudu
Korlaşmış sobanın üzerine, bir damla su döksen ne olurdu dökmesen ne?
Serçe.
Havalanırken kanatlarından çıkan ses Kenan'ın dikkatini çekmişti. Gıptayla baktı ardından; ne kadar da şanslıydı. Yeryüzünün tüm sıkıntılarını, küçücük kanatlarıyla savurup gitmişti hayvancağız; kendisi, sıkışmışlığıyla kalmıştı.
Sayfa 12 - ÖTÜKENKitabı okudu
Sövmek serbest!
Kız çocuğu işte. Ne kafaya takıyorsun bu kadar? 'Erkek adamın, erkek çocuğu olur!' diye boşuna dememişler. Senin karıdan da fayda gelmez bu saatten sonra. Bu zamana kadar faydasını görmedin zaten. İstiyorsan yengen baksın sana yenisini."
Sayfa 13 - ÖTÜKENKitabı okudu
O dedi, bu dedi, şu dedi...
İblise bile ad takan ådem, kendi soyunu mu azade edecekti?
Ademi kendisi yapan da yine diğer ademlerdi. Öteki berikinin yaptığı isek, nasıl özümüzden bahsedebilirdik.
Sayfa 29 - ÖTÜKENKitabı okudu
"Ad" olmadan nasıl bir ben olurdu ki...
Çerçici'ydi lakabı. Ne para bilirdi ne de mal. Derlerdi ki;
"Ona minnet edenlerden, adıydı tek istediği. Ondan bir şey alanın, adı da yeryüzünden silinirdi."
Sayfa 10 - ÖTÜKENKitabı okudu
Masum gülümseyişi, ışıl ışıl göz bebekleri, sesindeki huzur...
Onun için her şeye değerdi.
Sayfa 34 - ÖTÜKENKitabı okudu
Güneş batmalıdır ki onun doğuşunu arzulayalım.
Her seferinde hiç bitmeyecek, geçip gitmeyecekmiş gibi gelirdi.
Lakin geçerdi.
Sayfa 9 - ÖTÜKENKitabı okudu
Toprak!
Ne kadar da muhteşemdi. Bağrından can çıkarır onları beslerdi, öldüğünde yine cansız bedeni ondan başkası kabul etmezdi. Belki de ölen annesinin kokusu üzerine sinmiş, kokuyla birlikte kendi içinde cana gelmişti.
Toprak, onun anasıydı.
Sayfa 19 - ÖTÜKENKitabı okudu
Neyse ki, bazılarının sonsuza dek yaşadığını düşünmek istemiyorum :D
Nasılsa bir gün herkesin ismi de cismi de yok olup gidecekti Herkes günü geldiğinde toprağa karışacaktı. Toprak, dünyadaki tüm isimler ve cisimlerin yekunuydu. Ötesi boştu.
öyle anlar vardır ki...
Hayali bile içindeki fırtınayı durultmuştu bir anda.
Sayfa 62 - ÖTÜKENKitabı okudu