Sevan Nişsanyan’dan, “Cezaevinden Anahit’e mektupler” adlı kitabının sonuna gelebildim, çok şükür..
Bu kitabı keşfettiğimde adamın ruhundan haberim yoktu, kitabın ne ile ilgili olduğunu bilmiyordum, ne ile ilgili gittiğinide araştırmadan, sırf kapağına bakarak başladım E-book üzerinden okumaya. Nişanyan Ermeni, ve Türkiye’de yaşamış senelerce.. ve başından geçenlerini, geçmişini mektuplarda sevgili kızı Anahit’e anlatmış. Fakat bu kişi ve yazdığı bazı şeyler, yada daha doğrusunu yazmak gerekirse, çoğu şeyler beni rahatsız etti. Üçüncü eşinden olan kızına mektup yazıyor ve orada geçmişte yaşadığı eski eşleri ve sevgilisi hakkında bahsediyor, eski eşi, sevgilisi ve Anahit’in annesi hakkında birlikte yaşadığı özel şeyleri, mektupta kızına anlatıyor.. hangi kafa? Eski eşlerini kötülemesi ve kendini iyi çıkarması, kendini ve çocuklarını övmesi.. sanki tek mükemmel insan oymuş ve tek mükemmel çocuk onun çocuklarıymış gibi bir hava sergiliyor.. sevmedim.. zamanınız varsa okuyabilirsiniz ama ben çoğunlukla sıkıldım ve böyle bir kitap olduğunu bilseydim hiç başlamazdım diye düşünüyorum. Okumayı düşünenlere spoiler vermeyi korktuğumdan dolayı çok şey yazamıyorum. Okuyacak olanlara şimdiden bolca keyifler!
