Gördes terminalinde otobüse biniş... Yine kısa bir veda. Otobüsün buğulu ve soğuk camında, dışarıda beni uğurlamaya gelen insanlara sallanan bir çift el... Benim ellerim... Titrek ve bitkin...
“Oysa dokunulmayan bir şeyin öğrenilmesi mümkün olmuyordu hayatta.Dokunmakla başlıyordu hayat,tanıma ve öğrenme.Onlar okul eşyalarına dokunuyorlardı,bense onların hayatlarına..”