Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Görmeç’in Beyaz Örtüsü

Çığ

Ahmet Özdemir

Çığ Gönderileri

Çığ kitaplarını, Çığ sözleri ve alıntılarını, Çığ yazarlarını, Çığ yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“Bugün eğitime önem vermediğimiz, okumanın önemini kavramadığımız için yaşamaktayız bu yaşamak istemediğimiz durumları ya da hayatı.”
Reklam
Şehit Kütüphanesi
Çığ
Çığ
Okulumuzda açacağımız Kütüphanemize adını vereceğimiz Şehit Yaşar Ak’ın da 92 askerimizle beraber şehit olduğu 1 şubat 1992 yılında ki ÇIĞ felaketini anlatıyor. Sizde Şehit Yaşar Ak kütüphanemize destek olmak ister misiniz?
“Kahramanlarım korkmayın! Üç beş çapulcuya pabuç bırakmayız. Burayı onlara cehenneme çeviririz. Haydi aslanlarım. Gösterin onlara günlerini.” “Komutanım mühimmatımız bitiyor.” “Aslanlarım hemen bir yokunu bulup göndereceğiz.” “Konutanım acele edin, üzerimize geliyorlar. Sıkıştık. Çapraz ateşte kaldık. Merminiz bitiyor.” “Geliyoruz aslanlarım.”
336 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
·
1 saatte okudu
Çığ kitap Mehmetçiklerimizi anlatan , terörün en yoğun yaşandığı 1991-92 senesinde Şırnak’ın Görmeç ilçesine öğretmen olarak atanan Ahmet Özdemir’in gerçek yaşam hikayesidir. Askerlerimiz operasyonlarda vatanımızı korumak için canlarını feda etmişlerdir. Her geçen gün daha da zor şartlara göğüs geren Mehmetçiklerimiz imkan ve şartların kılıtlı olması , coğrafi koşulların zorluğu ve hava şartlarının ağırlığı nedeniyle bir çok sorunla karşı karşıyadır. Teröristlere aman vermeyen vatanımızı canı pahasına koruyan Mehmetçiklerimizin şanlı destanından bir parçadır Çığ kitap. 1 Şubat 1992 tarihinde Şırnak’ın Görmeç köyünde yaşanan çığ felaketi ile 65 kahraman askerimiz şehit oluyor. Bir sayıdan ibaret değiller hepsi birer evlat eş abi kardeş. Unutmayalım unutturmayalım. Bu vatan size minnettar. Tüm şehitlerimize Ruhunuz şâd olsun. Allah rahmet eylesin. Gözlerimde yaşlarla kalbimde acıyla okudum. Sizlere de kesinlikle tavsiye ederim.
Çığ
ÇığAhmet Özdemir · Özgür Yayınları · 20198 okunma
Reklam
Gördes terminalinde otobüse biniş... Yine kısa bir veda. Otobüsün buğulu ve soğuk camında, dışarıda beni uğurlamaya gelen insanlara sallanan bir çift el... Benim ellerim... Titrek ve bitkin...
“Oysa dokunulmayan bir şeyin öğrenilmesi mümkün olmuyordu hayatta.Dokunmakla başlıyordu hayat,tanıma ve öğrenme.Onlar okul eşyalarına dokunuyorlardı,bense onların hayatlarına..”