Çıkın Sokaklara Dünyanın Çocukları
Cesar VallejoÖne Çıkan Çıkın Sokaklara Dünyanın Çocukları Gönderileri
Öne Çıkan Çıkın Sokaklara Dünyanın Çocukları kitaplarını, öne çıkan Çıkın Sokaklara Dünyanın Çocukları sözleri ve alıntılarını, öne çıkan Çıkın Sokaklara Dünyanın Çocukları yazarlarını, öne çıkan Çıkın Sokaklara Dünyanın Çocukları yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İşte bu yüzden, bu acıya değinirken,
Beni benden alıp olanca gücümle haykırırım:
Kahrolsun ölü bedenim! ... Ve hıçkırırım.
Sayfa 73Kitabı okudu
“Veremeyeceğiniz öpücükler verilmiş olacak!
Yalnızca ölüm ölecek!”
Sayfa 29Kitabı okudu
(...) şiir zamanı durdurmaz: ona karşıt, onunla çelişki içinde olur ve onu değiştirir.
Octavio Paz'dan alıntı
ve bir kitap, gözlerimi yaşartan
bir kitap, ardından bir kitap, üstünde bir kitap
filizlendi ölüsünden coşarak.
Sayfa 69Kitabı okudu
Böyle tepki gösterir insan, böyle, ölüme,
böyle dosdoğru ileriye bakar ve yandan dinler,
böyledir su, kana karşıt,
böyledir ateş, külün tersine, düzeltir ve parlatır
Sayfa 71Kitabı okudu
Ah güçsüzler!
Ah saldırıya uğrayan kırılganlar,
ayağa kalkan, büyüyen,
ve yeryüzünü güçlü güçsüzlerle dolduranlar!
İspanya düşerse; demem o ki, lafın gelişi yani;
çıkın sokaklara, dünyanın çocukları; onu aramaya çıkın!...
dünyayı tutan acısı, bilmiyorum gerçekten de ne
yapacağımı, nerede konumlayacağımı kendimi; koşuyor, yazıyor, alkışlıyorum,
ağlıyor, göz atıyor, yok ediyorum, onlar söndürüyor, söylüyorum
göğsüme bunlar sona erecek, iyi bitecek,
böyle gelmeli sonu.
Sayfa 21Kitabı okudu
Kötülüğe inan, kötüye değil;
bardağa inan, asla liköre değil;
cesede inan, insana değil
ve yalnız kendine, yalnız kendine, yalnız kendine.
Çoğuna inan, içinden birine değil;
vadiye inan, akan suya değil;
paçalara inan, bacaklara değil
ve yalnız kendine, yalnız kendine, yalnız kendine.
Pencereye inan, kapıya değil;
anneye inan, ama dokuz aya değil;
kadere inan, iyi zara değil,
ve yalnız kendine, yalnız kendine, yalnız kendine.
Dürbüne inan, göze değil;
merdivene inan, asla basamağa değil;
kanatlara inan, kuşa değil
ve yalnız kendine, yalnız kendine, yalnız kendine.
Haykırdı! Haykırdı işte! Doğuştan, duyumsal haykırışıyla!
Utançtan mı haykıracaktı yoksa, bitkiler arasına nasıl düştüğünü gördüğünden mi,
işitmekten mi nasıl dediğimizi: Ölüm bu!
Yaralamaktan mı en yüce çıkarlarımızı!
Sayfa 55Kitabı okudu