Bakıyorum da,
insanları kazanmak için en iyi çare
onların sevdiklerini sever görünmek,
doğru dediklerine doğru demek,
kusurlarını övmek, her yaptıklarını
alkışlamak. Yaranacak mısın, aşırı
gitmekten hiç korkma. Yalan söylediğin
istediği kadar belli olsun, suratından
aksın, en zeki insanlar bile
kanıveriyorlar dalkavukluğa. Pohpohu
bastınız mı, en gülünç, en yüzsüzce
söylenmiş sözleri bile yutuyorlar. Bu
benim yaptığım işte insan dürüstlüğünü
yitiriyor biraz; ama insanlara muhtaç
oldunuz mu, uymak zorundasınız onlara.
Onları başka yoldan kazanmıyorsa insan,
kabahat pohpohlayanda değil, pohpoh
isteyende. (say. 5)
