Sözler ve Alıntılar
Vefa, insanda ne kadar da insanca duruyordu. Vefa, insanı ne kadar da insan yapıyordu. Vefa insana ne kadar da ilaç oluyordu.
Vefa hayat bulunca, huzur arza revan oluyor.
İçinde özlem olmayan gönül; meyvesiz kuru bir ağaç gibi, köpüksüz kahve gibi, gizemsiz çöl gibi...
Ona çocukmuş gibi davrandılar ama bir misketinin olup olmadığını sormadılar hiçbir zaman.
