En Eski Çin'den Peru'ya Dünya Şiiri Sözleri ve Alıntıları
En Eski Çin'den Peru'ya Dünya Şiiri sözleri ve alıntılarını, en eski Çin'den Peru'ya Dünya Şiiri kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Melite, gözlerin Hera’nın gözleri senin,
ellerin Athena’nın, Melite
Aphrodite’nin memeleri memelerin,
ayakların ayakları Thetis’in.
Mutludur diyorum sana bakan,
üç kez mutlu sesini duyan,
Yarı - tanrı seni ağzından öpen
Ama tanrıdır, tanrı diyorum
seni gelin diye koynuna alan.
Sis bastırmış iyice, sular yükselmiş;
Yolu yok haber salmanın, mektup iletmenin.
Sadece ay - bulutlar ötesinde, mavi gökte -
Parlıyor üzerlerinde uzak sevgililerin.
Bütün gün aklımda bu, neye baksam
Yürek dayanamıyor.
Açılması güç bir kilit gibi çatık kaşlarım.
Her gece, gölgesi gelir diye düşümde,
Yarısını ona ayırıyorum üstümdeki yorganın
Neden oturuyormuşum yeşil dağda,
bunu soruyorsun;
Susup gülümsüyorum,
hiçbir şey umurumda değil çünkü.
Dereye düşen şeftali çiçeği
nasıl süzülüp giderse bilinmezliğe,
Ayrı bir dünyam var benim de,
insanlardan öte.
Ellerime girdi ağaç
Suyu kollanma yürüdü,
Göğsümde boyverdi ağaç -
Aşağı doğru,
Dallar dallanır benden, kollar gibi.
Ağaçsın sen,
Yosunsun sen,
Üzerinden yeller esen menekşesin.
Bir çocuksun - şu kadarcık,
Bütün bunlar umrunda mı dünyanın.
Dudak dudağa yatıyorduk,
Parmaklarıma dolanıyor çıplak memeleri,
Boynunun gümüş ovasında dörtnalaydı coşkum, birden her şey bitti.
Artık yatağına almıyor beni.
Yarısını aşka ayırmış gövdesinin,
yarısını usluluğa arada ölen benim.
Dinliyorsun.
Nerdeyse bir şey demiyor sana duydukların.
Bir düşünce parlıyor durgun yüzünde,
gizliyor arkana vuran deniz ışıltısını.
Bir sessizliği var yüzünün,boğuk,
içe işleyen,olup düşen yemişleri ezercesine
eski acıların özünü süzen,içinden.
Bu suçsuz, şu kahraman
Diye bakmıyor zaman,
Hafta bile geçmeden
Bıkıyor bir güzelden,
Yalnız dile tapıyor;
Dili yaşatan kişi
Korksa da. övünse de,
Bağışlıyor, sayıyor.
...
Ozan, doğrudan şaşma
Üstüne çökse de gece,
Susturulmaz sesinle
Yönelt bizi sevince.
Şiirinle işleyip
Bağa çevir sövgüyü,
Acıyla coşup şakı
insan yenilgisini;
Yüreğin çöllerinde
Can veren suyu çağlat,
Günlerin zindanında
İnsana övmeyi öğret.
Wystan Hugh Auden
Git, dünkü de olsa, onun kokusuyla esrik çiçekleri getir de,
Anısını takınayım üstüme.
Bak, nasıl ağlıyor sevgi gülü,
Kollarımda değil de, başka yerlerde diye.
Meleagros (i.ö 140-70)