Çocukluğumuzda tanık olduğumuz davranış modelleri, kendi ebeveynliğimizde şablon görevi görür. Ebeveynlerimizin bize hissettirdikleri hala çözülmeden içimizdeki yerini korurken bir yandan da çocuklarımızın davranışlarını yorumladığımız bir objektife dönüşür. Başka bir deyişle, çocuklarımızla etkileşimimizin büyük bölümü genellikle “bilinçaltı” adını verdiğimiz mekanizma tarafından yönetilir.