Çocuklar için Evrim
Ali DemirsoyEn Eski Çocuklar için Evrim Gönderileri
En Eski Çocuklar için Evrim kitaplarını, en eski Çocuklar için Evrim sözleri ve alıntılarını, en eski Çocuklar için Evrim yazarlarını, en eski Çocuklar için Evrim yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Maddenin düşünceye dönüşmüş hali olan insanın Evrim yolculuğu
İnsan evrimi: ''İlk olarak Kuzey Amerika'da bir böcekçil gruptan evrimleşen ilkin primatlar, Bering Boğazı'ndan geçerek Asya ve Avrupa'ya, daha sonra da Afrika'ya yayılmıştı. Yaşanan olumsuz buzul dönemleriyle bunların güneye inmeleri zorlaştı. Böylece Uzakdoğu'da orangutanlar başta olmak üzere birçok maymun türüne dönüştüler. Afrika'ya gelenler
Sayfa 119 - Asi KitapKitabı okudu
Önsözden
Eğitimdeki en önemli öğreti, özellikle gençlere değişebilme yetisi kazandırmadır. En önemli amacı; karşılaşılan yeni durumlara doğayı tahrip etmeden, ahlak kurallarını ve evrensel yasaları çiğnemeden, başka birinin emeğini sömürmeden, en başarılı şekilde uyum sağlayan ve kendini yeni koşullar içinde geliştirebilen insan ve toplum oluşturabilmektir.
Önsözden
En önemlisi yaşamın bir "ol" sözcüğünden çok daha zahmetli bir süreçle başlayıp geliştiğini; bu nedenle her canlının yaşamış olduğu kendine özgü evrimsel süreçteki zorluk ve bariyerleri başarıyla aşıp günümüze kadar nasıl ulaştığını anlayarak, onların görkemli öyküsü ne ve bu nedenle her canlıya büyük bir saygı ve sevgi duymayı öğretir.
Canlılarda, çekirdek asidi bazlarının, ATP'nin, GTP'nin, alfa amino asitlerin, L şekerierin ortak olması ve aynı amaçlar için kullanılması bir köken birliğinin tartışılmaz kanıtlarıdır. Canlılığın tek bir kökenden başlayarak dallanmalarının da tartışılamaz kanıtlarıdır.
...365 milyon yıl önce solungaç yarıklarını yitirmiş, derisi mukuslu , semender benzeri hayvanlar karaya çıkışı başlattı. Sudan çıkan bu ilk balık /chthyostega' dır.
Karaya çıktıktan sonra, Güneş ışınlarından korunmak için deri keratinleşmeye başlar. Yere basan narin yüzgeç ışınlarının ucunda tırnaklar oluşur. Bu tırnaklar daha sonra pençelere dönüşür.
340 milyon yıl önce Casinerio denen bir türde iç döllenme (çiftleşme) meydana gelmesi nedeniyle, bu tür tam karasal türlerin atası olarak kabul edilir.
280 milyon yıl önce çene kasları güçlenip iyi bir kesme ve parçalama organına dönüştüğü için beslenme kalitesi yükselir. Bu sebeple daha çok otçul beslenme görülür.
Daha sonra sadece et yiyen güçlü bir yırtıcı olan Varanops evrimleşir. Bize gelen hattın üzerinde bulunan bu tür, bir zamanların korkulan Protosaurus'unu avlar.
Dinazorlar yaklaşık 200 milyon yıl egemenliklerini karada, denizlerde ve havada sürdürmüşler ve bundan 65 milyon yıl önce yeryüzüne düşen bir göktaşı felaketiyle soyları tükenmiştir.
Besine ulaşma zorlaştı. Ağaçtan inmek zorunda kalan primotlar kuyruk omur sokumuna kadar kısaldıkları için, kuyruksokumu kemiği oluştu (18 milyon yıl önce). Kuyruksokumu kemiği aslında ağaçtan ağaca atlarken sahip olduğumuz kuyruğun bize miras olarak verilmiş kalıntısıdır.
Denizlere baktığımızda ilk oluşan balıkların vücutlarının, Ortaçağ şövalyeleri gibi, kemik plakalarla örtülü olduğunu göreceğiz. Çünkü çevrelerinde inanılmaz yırtıcı, yengeç benzeri canlılar cirit atıyordu...
Ancak örtü kemiklerinin hepsi ortadan kalkmadı; bir kısmı yeni görevler yüklenerek bize kadar ulaşmayı başardı. Kafatasımızın üst kısmı (parietal kemikler), köprücük kemiği (clavicula), dizkapağı kemiği (patella) ve zaman zaman vücudumuzun çeşitli yerlerinde bir onomali (aykırılık) olarak ortaya çıkan yuvarlak kemikler (sesamoid kemikler) bu zırhların kalıntılarıdır.
Kıtaların parçalanması sonucu oluşan coğrafi yalitım biyoçeşitliliği arttırdı. Halbuki kutsal kitaplar daha önce kıtalarin sabit olduğunu, dağların kıtalar hareket etmesin diye yaratıldğinı dile getiriyordu.
Kısa bir özetle, ikinci zamanın sonunda canlılara ilişkin büyük felaketler yaşandı. Başta dinazorlar ortadan kalktı (65 milyon yıl önce Geç Kretase/Tersiyer sınırında), hatta 45 kilonun üzerinde hemen hemen hiçbir canlı kalmadı. işte o güne kadar yaşamını daha çok yeraltında ve kovuklarda sürdüren, insanların da atası olan ve ilk ilkel memelileri oluşturan bu canlı grubu, toprak altından yüzeye çıkarak evrimleşmeye ve yaşam alanlarını genişletmeye başladı. ikinci zamanın sonu ve üçüncü zamanın başındaki bu büyük değişimle de Memeliler Çağı başlamış oldu.
İnsana doğru..
Primotlar ağaç yaşamına tam uyum sağlamış; kavrayıcı ayaklar ve ön üyeler geliştirmişlerdi. Afrika'nın büyük bir bölümü rift vadisinin oluşumu ile savan ortamına dönüşünce bu maymunlarda önemli evrimsel değişimler ortaya çıktı. Ağaçta yaşayan bazı türler bu değişime ayak uyduramayarak ortadan kalktı. Becerikli primatların bir kısmı steplere inince ilk olarak arka ayakları üzerinde dikelerek yırtıcıları gözlemeye; daha sonra da bu iki ayak üzerinde kısa mesafelerde yürümeye başladılar. Böylece bundan 4.2 milyon yıl önce Ardipithecus olarak adlandırılan bir maymun insansı özellikler göstermeye başladı.
Tam da burada belirtmek lazım; insanlar maymundan meydana gelme değildir. Ancak günümüzde yaşayan maymunlarla ortak atalarımız vardır.
İnsana doğru..
Daha sonraki 1.2 milyar yıl içinde daha ustaca yürüme ve daha hızlı koşma gelişti. Bu gelişmeyle besin ve eş bulma kolaylaştı, ancak doğurma zorlaştı. Dar bir pelvisten gelişmiş bir yavru doğurmak çok zordu. Pelvis genişlediğinde ise hızlı koşulamıyordu. Bebeklerin kafaları ufakkan dünyaya gelmeleri bir zorunluluktu. Bu nedenle gelişmiş yavru doğurulamıyor; yavrunun bir süre dışarıda gelişmesi gerekiyordu. Böylece bu tür, dünyada yavrularını uzun süre besleyen, koruyan ve yanında taşıyan birkaç türden biri oldu.
Bundan yaklaşık 3.2 milyon yıl önce Australopithecus denen, beyni bir greyfurt kadar olan ve oldukça yetkin olarak iki bacağı üzerinde yürüyen bir tür evrimleşti. Hiçbir insansı tür yırtıcılardan kaçarak kurtulamazdı. Ancak onlardan daha zeki olup, tahmin edebilen ve plan kuran bir tür kurtulabilirdi. Zeki, becerikli, hızlı, sağlıklı olanların seçilmesi ile Australopithecus türü evrimleşmiş oldu.
O güne kadar ısırma gücü yüksek olan çenelerin kasları zamanla (3-2.30 milyon yıl boyunca) geri çekilerek beynin büyümesine yer açtı. Böylece beyin büyüklüğü iki katına çıktı.
Gelişme burada sonlanmadı. Bundan 2.30 milyon yıl önce Homo habilis (becerikli işçi) oldukça büyük beyni, yetkin yürüyüşü, koşuşu ve birçok becerisi ile ilk defa insan diyeceğimiz türe evrimleşti.
Ateşi besinlerini, özellikle eti pişirmek için kullanmaya başlayınca daha önce çiğ et parçalamak ve öğütmak için oluşmuş güçlü yirmilik diş, diş etlerinin içine çekilerek körelmeye başladı (bugün insanların yüzde 35'inde yirmilik diş oluşumu görülmez). Çiğnemek için harcanan güç ve zaman azaldı. Kasların geri çekilmesi ile beyin boyutu 30 cm'e ulaştı. Bu boyut ateşi kullanmadan önceki beyin hacminin tam iki katıydı.
"Bin defa geriye gitsek, her şeye aynen başlasak, acaba bir insan oluşabilir mi" sorusunun yanıtı, kural olarak, hayırdır. Çünkü geçilen bunca yolda oluşan ya da oluşmayan bir mutasyon, oluşan ya da oluşmayan bir çevre değişimi evrim katarını başka bir yola çevirecektir.