Ya büsbütün yok olup karışırsan hiçlik taifesine, abin gerçi mutluydu ölürkene, 'Arkamda değil gözüm, çünkü benim naçiz vücudumu elbette bir gün işkencecilerin elinde toprak alacaktır ama bu yurt sonsuza kadar kıyamla boğuşacaktır.' dedi son nefesinde. Ayrıydı yollarınız, seninkisi belirsizliğin konforuna mı yaslı, kadın olmanın ağırlığıyla mı ürperik biraz. Hoş bakıyorum da bugün yaşayan üç beş devrimcinin sona kalmış bir tek kalbine, her şeye seyirci iki kalbin senin daha mı az yaralı diyorum ruhunu saran inleyen nağmelerle.