Zenime onun adı. Yalnız, yorgun, savaşçı, isyankar; hem umutsuz hem umutlu, hem ateist hem inançlı, hem yazar hem değil, hem ait hem değil.Dağınık, belirsiz, kimliksiz Zenime.
Zenime aydın, yazar, kadın...
Zenime çok şey anlatmak istiyor.Ruhu dolmuş, enerjisini bir yere aktarıp dirilmek istiyor.Zihnindekiler dolup taşacak, sırasız, karışık.Ondandır kurduğu devrik cümleler.
Hayat yormuş Zenime'yi, çok şey görmüş çok şey duymuş.
Sakallıar görmüş, Madımak otelini yakan, işkenceler cezaevlerinde, saldırılar Gazi Mahallesi'nde gözaltına alınıp kaybolan insanlar, kahvede oturup karısını çalıştıran -erkek-ler, oruç tutmadığı için öldürülenler, kadına şiddetin âlâsı, din değistirmeye zorlananlar...
Oysa Zenime ' İslam'da Hümanizm ' konulu yazılar yazmış.
Yok olmak istiyor, ait hissetmiyor hiçbir yere kendini ama dönüp bakılacak bir motif olmayı da arzuluyor.Ya uyacak ya yok olacak! Bilinmezlerle yaşıyor.
Bu acılardan kim kurtaracak onu? Sevgili mi? Dost mu? Kardeş mi? Boş inanç mı? Ülkü mü?
Ya da kurtulabilecek mi?
Oturun Cüce'nin başına ve hiç acele etmeden, sakince okuyun, Zenime'nin bilincinde kaybolmaya hazır olun.Bol betimlemeli, devrik cümleler sizi bekliyor. Yoracak ama değecek.
İyi okumalar...