Barry Charles Tharaud Yaşar Kemal’in beş erken dönem romanı “İnce Memed 1”, “Ortadirek”, “Yer Demir Gök Bakır”, “Ölmez Otu”, “İnce Memed 2” üzerinde odaklanıyor. Fikir aşaması 1940’ların ikinci yarısında başlayan, yayımlanması ise 1950’lerin ilk yarısından 1960’ların sonuna kadar süren bu beş roman, Tharaud’a göre Yaşar Kemal’in büyük yakınlığa sahip olduğu ve zaman zaman kıyaslandığı Homeros’un destanlarıyla yarışabilecek bir edebi zenginlik oluşturmaktadır.
Tharaud Yaşar Kemal’in eserlerinin arkasında yatan felsefeyi, edebi teknikleri, gerek Doğulu gerek Batılı geleneklerden gelen etkileri sistematik ve derinlikli bir biçimde ele alıyor.
“Yaşar Kemal’in ülkesi, her zaman bir medeniyetler kavşağı olmuş ve olmaya devam etmektedir ve Yaşar Kemal yazdığı kırktan fazla cilt oluşturan romanlarında, hikâyelerinde, röportajlarında ve etnografya yazılarında bu kültürel hazineden, hem somut olarak hem sembolik olarak istifade eder. Bu yerel kültürel gerçekler tek başına, tepeden tırnağa kendi kişisel mekânıyla dolu olan bir yazara ilgi duymamızı sağlar, fakat böyle bir kültürel arka planın zenginliklerini dünya edebiyatının büyük bir yazarının kaynağı olan sembolik bir derin kavrayışla birleştirdiğimizde, o zaman onun eserleri –günümüzün aşırı kullanılan terminolojisiyle söylersek– gerçek anlamda küresel olur. Yaşar Kemal’in eserleri, insanlığın sürekli karşı karşıya olduğu varoluşsal sorularla doludur—bizi en nihayetinde kazanılamayacak fakat yapılması gereken mücadelelere girmeye iten, insan olmanın ne anlama geldiğine dair sorular. Yaşar Kemal, en büyük kaynaklarımız olan insan imgelemi ve onu ifade eden dil gibi insani kaynaklarımızın farkına varmamızı sağlar.”
