“Kış tatilinde bir araya geldik ve anneme Eileen Myles okudum, o da bana havuçların, yetiştikleri toprağı mahvetmeleriyle ilgili bir Lorna Crozier şiiri okudu. Bu, Patti’nin doğum gününden iki-üç gün sonraydı. O gün annemle birbirimize sarılıp, “Patti Smith Günün Kutlu Olsun!” demiş ve hayatının ne kadar da cömert geçtiğini söylemiştik. Patti benim için bir punk rock kraliçesinden, bir kraliyet şairinden, New York yeraltının vaftiz anasından daha öte. Patti benim annem, ortak noktamız olan maskulenlik ve kitap düşkünlüğü yönlerimizi kucaklayan ve beni seven biri. Bir şekilde benim ve sonsuz ve delice seven, dünyalarımızı birleştiren kahramanların bir parçası. Bu kadınlar topluluğu arasında var olmak için bir yol bulabilmek yalnızca bir fan değil, aynı zamanda bir sırdaş, bir kafadar, bir yoldaş olmak demek. Onların içinde ve arasında yaşıyorum, kendi kelimelerim ve düşüncelerim yolunu kaybettiğinde onlarınkiler arasında dolaşıyorum. Bana sonsuz şey öğrettiler. Ancak onları paylaşmak ve etrafımdaki kadınlarla paylaşmak belki de öğrendiğim en önemli ders oldu: Kalıtsal, sezgisel ve çok güçlü bir bilgi. Annem bunun farkında, Patti de bunun farkında. İkisinin arasında sığınınca her şey daha anlamlı hâle geliyor.”
