Sessiz kitaplardan okuduğum ikinci kitaptı. Bu kitap kategorisine dair çok fazla birikimimin olmadığını söyleyerek kendimce kitabın kısa değerlendirmesini yapmak isterim.
Görsellerin muhteşemliği, okura daha ilk sayfadan bir metin kurdurtuyor ve sonuna kadar da okurun, o metni götürmesini sağlıyor. Evet, zaten bu özellik hemen her sessiz kitapta olan bir durumdur; bunu teorik olarak biliyorum. Ancak burada bahsettiğim birbirinden farklı metinlere ihtimal vermeden tek kurgu üzerinden gidiyor olması farklılık yaratıyor en azından benim hissettiğim bu yönde. Dolayısıyla bu sözsüz eser, çocuklardan önce bence yetişkinlere tavsiye edilmeli. Çünkü bu tarz kitaplarda kurgunun nasıl olacağını, kurulacağını çocuklara öğreten ya da öğretecek olan yine yetişkinlerdir.
