Hatırladın
Geri çekiliyorken sular
Göle boynunu bükerdi ağaçların
Gün batımlarına
Kimse bilemedi merhamet olduğunu
Omzundan kalkan gemiye yetişebilmenin.
Bir resme dokunuyordun durmadan
içindeki yorgun gülüşlü çocuğa
Tuzlu kedisine balıkçının
Kıvrılan güne
Mümkün olmayanı zamana süpürüyorken sesin
Ellerindeki solgun yaradan bildim.
Bilmediğin kadarıyla da aynıydı
Kıyılarına uzanan ıssızlığın
Uzak şehirlerden getirdiği hüzün
Öğrenilen biraz rüzgâr tuzu
Sakin bir unutulmuşluk
Affedilmez bir kaldırımdı
Seni durmadan kalbinden uzağa taşıyan.
ince bir çukurda
Yalnızlığa benzemek
Oyalamak zamanı
Aklından geçtiği kadar kolay değildi
Özlemek gerekiyordu
Dokunmak için hayata
Bir sızıyı doyasıya özlemek.
Senin kalmak için bir kapıya ihtiyacın vardı
Baktıkça büyüyen fotoğraf
Gecenin seyrindeydi bu vakit
Duvara açılan tüneller
Bir yola inanmakta özgürdü
Her seferinde gecikeceği otobüse.