Dalgın Bahçe
Zeynep KuradaDalgın Bahçe Gönderileri
Dalgın Bahçe kitaplarını, Dalgın Bahçe sözleri ve alıntılarını, Dalgın Bahçe yazarlarını, Dalgın Bahçe yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kimi zaman
Ufacık bir andan geri alıyorsun kendini
Bir kapıyı çalıyorsun şaşkın
Bir fotoğraf bölünüyor
Düşüyor ince ayrıntıların kuytularına
içinde durgun bir yelkenli..
Sayfa 55
Her yeri üşüyen şehirde
Yanan bir elma
Ne tuhaftı anlamsızlıkta aranan kapı
Ve pencereler şimdi
Daha fazlasıydı her şeyin...
Sayfa 53
Bütün yıldızlarda ellerin vardı
Kaybolup hiçliğinde gecenin
Unutulan bir bulut olana dek
Yağmurları severdin öyle ki
içinde durulmayan şehir
Ağlayacak bir çocuk
Alçılı düşlerinde
Eksiltirken seni hayat.
Sayfa 52
Lambalı bahçenize gecikiyordu akşam
incir gölgesi gözlerinden
Bıraktığın boşluk değildi
Unutulmuşluktu biraz
Sen böyle vazgeçerken..
Sayfa 50
Yıldızları ıslatan
Çocuk çığlıkları süzülüyordu içine
Acıydı sesiyle soluğuyla
Taşlara vuran
Ağzında fay kırıkları
Seni çizecek bir mevsim dışarıdaydı..
Sayfa 45
Öyleydin... Çaresiz bir nesne gibi
Bozulacak bir saat gibi örneğin
Dilediğin ana kurup bıraktığın
Hala açılan bir kapı varken
Çıplak duvarlarından geçtin ellerinin...
Sayfa 44
Sanki birazı olmak gibiydi herkesin
Günün ikindisine benzemek
içinde yaklaşan akşamın korkusu
Birileri hep aynı şehre gidiyordu
Sözcükleri cümlesinde bırakıp.
Sayfa 43
Suskun değildin
Yanlış bir cama bakarken
Kimi sevsen yağmura benziyordu
Yüzüne vuruyordu bulutlar
indikçe gece
Seçilen gölgeleriyle..
Sayfa 42
Ay parkı çocuğuydun sen
Uzanıp balkona
içinden hecelerdin
Kendine açılmayan pencereleri.
Sayfa 35
ihtiyar bir nehir gibiydi zaman
Yüzünde çizgilerin derinleştiği
Nemlenen kıyısında fenerler
Aşk bu ya
Sen bir gemiye tutkundun
Sesine...rengine...
Her seferinde aynı sitemle gelişine
Tuzlu gözlerinde limanlar
Balkonunda iğde güneşi
Ve yağmurlar geldi geçti ardından..
Sayfa 35
Akşamın açılan kollarında
Birisi kırmıştı kandillerini
Sustun
Unuttun ışığın içinden çekilen ipliği.
Sayfa 33
Hatırladın
Geri çekiliyorken sular
Göle boynunu bükerdi ağaçların
Gün batımlarına
Kimse bilemedi merhamet olduğunu
Omzundan kalkan gemiye yetişebilmenin.
Sayfa 32
Bir resme dokunuyordun durmadan
içindeki yorgun gülüşlü çocuğa
Tuzlu kedisine balıkçının
Kıvrılan güne
Mümkün olmayanı zamana süpürüyorken sesin
Ellerindeki solgun yaradan bildim.
Sayfa 31
Gizlerdin
Kabuğundan içeride yaralandığını
ince dallarını keserken hayat
Bir ilmek attın
Durup bir daha
Dalgaların koparttığı sızıya.
Sayfa 30
Yanaklarında solgun laleler durmasa
Kim açtığını bilebilirdi
Yağmurda bir şemsiyenin çiçeklerini.
Sayfa 29