Bir gün bile kendimi "kötülük"ün anlatıcısı gibi duymadım. Dostoyevski benzeri, "tanrı vergisi"yle hayat gerçeği labirentine düşseydim, olurdu; ama aklın egemenliği çağında doğmuşum. Bilimle hayat gerçeği arasındaki eşikte daralmanın gerginliğinde, huzursuzluğundayım. Kimsenin üstüne işemedim.