Darağacında Röportaj
Julius FuçikDarağacında Röportaj Gönderileri
Darağacında Röportaj kitaplarını, Darağacında Röportaj sözleri ve alıntılarını, Darağacında Röportaj yazarlarını, Darağacında Röportaj yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Şunu bir daha söyleyeyim: Sevinç için yaşadık biz.
Sevinç için kavga verdik. Sevinç için ölüyoruz. Üzüntü,
tasa gibi şeyler
bizim adımızdan
uzak olsun!
“Bir işçi tek başına ne düşünürse düşünsün, ne yaparsa yapsın önemli değildir. Önemli olan, işçilerin bir sınıf olarak tarihsel görevlerini yerine getimeleridir.”
. Marx
Sevinç için yaşadık biz. Sevinç için kavga verdik. Sevinç için ölüyoruz. Üzüntü, tasa gibi şeyler bizim adımızdan uzak olsun!
Kefeni yırtmak, ölümden dönmek, baştanbaşa
bir bahardır ki, göre göre usandığın şeylerde bile sana
ummadığın mutluluklar, sevinçler tattırır
Can çekişme çok zor birşey, dayanılır gibi değil. Ama ölmek sudan kolay. Ölmek, buğu gibi belirsiz, tüy gibi hafif. Son bir soluk, bitti gitti herşey.
Herkes yaşamaya sırt çevirmiş, kendi ölümünü seyrediyor burada. Yeniden doğuşunu seyreden tek kişi yok.
Bunca korkunç şeyler içinde ne yapıyor peki insanoğlu?
Yaşıyor.
Akıl havsala almaz ama yaşıyor. Yemek yiyor, uyuyor, se-iviyor, çalışıyor. Üstelik ölümle zerre kadar ilgisi olmayan şeyler düşünüyor. Sırtında dayanılmaz bir yük var belki. Ama o baş eğmeden, dimdik taşıyor bu yükü.
Bizim canımızı alabilirler onlar, değil mi Gusta? Ama onurumuzu, yüreklerimizdeki sevgiyi alamazlar.
Bizim için can verenleri tanıyın…
İyi kişileri de kötü kişileri de çıkarmayın kafanızdan. Sizler için can vermiş kimselerle ilgili ne kadar bilgi varsa toplayın bir bir. Usanmayın. Zaman gelecek, bugünlere "mazi" denecek. Büyük bir dönemden, tarihi yaratan birtakım adsız kahramanlardan söz edilecek. Adsız kahraman diye bir şey olmadığını herkes bilse ne iyi olurdu. Bir zamanlar onlar da bizim gibi insandı. Adları sanları, kendilerine göre bir görünüşleri vardı. Umut içinde yaşıyorlardı. Gönülleri binbir istekle doluydu.
Vicdan azabı çeken insanların görünüşü, vücutları işkence gören insanların görünüşünden daha beter oluyor.
İşkenceye…
Turp gibi sağlam, cıvıl cıvıl insanların yanından ayrılıp gittiğini görüyorsunuz. Aradan iki saat geçiyor, perperişan dönüyorlar. Ayakta duracak halleri yok. Et yığını olmuşlar. Ayrılırken gür bir sesle sorguya gittiklerini söylüyorlar. Bir saat sonra, iniltili, acı dolu bir sesle döndüklerini haber veriyorlar. Bir şey daha var ki, en kötüsü bu. Bazıları giderken içten, ışıl ışıl bakıyor senin gözlerine. Ama geri geldiklerinde kafalarını çevirip bakamıyorlar.
Güneş gören insan pek az. Ama gün gelecek ışık yağmuruna tutacak herkesleri o. İnsanlar ışık içinde yüzecek. Bunu bilmek ne güzel! Ama sen bit kadar önemsiz incir çekirdeği doldurmayan bir şeyi daha öğrenmek isteyeceksin: Güneş bizim içinde doğacak mı acaba?
Hayatın canciğer kardeşi acı var ya o sezdiriyor bana ölmediğimi açık seçik.