Tanrı bilimci,bir rahip, bir papa,
söylediği her tümceyle, yalnızca
yanılıyor değil, yalan söylüyordur, artık.
Elinde de değildir artık masumca cahilce yalan söylemek.
İyi nedir? —İnsanda güç duygusunu, güç istemini, gücün
kendisini yükselten herşey.
Kötü nedir? —Zayıflıktan doğan herşey.
Mutluluk nedir? —Gücün büyüdüğü duygusu
bir engelin
aşıldığı duygusu.
Doygunluk değil, daha çok güç; genel olarak barış değil,
savaş; erdem değil, yetenek
(Rönesans tarzı erdem, virtü, moralinsiz erdem).
Zayıflar, nasibi kıtlar yıkılıp gitmelidir: bizim insan
sevgimizin baş ilkesi. Ve onlara yıkılıp
gitsinler diye de yardım edilmelidir.
Herhangi bir günahtan daha zararlı olan nedir? Nasibi
kıtlara, zayıflara duyulan acımadan
doğan eylem — Hristiyanlık.
Burada ortaya koyduğum sorun, varlıklar sıralamasında
insanlığın yerini ne almalıdır sorunu
değildir
(—insan bir sondur) : sorun, hangi tip insanın, daha
yüksek değerlidir, yaşamaya daha
değerdir, geleceği daha sağlamdır diye. yetiştirilmesi
gerektiği, istenmesi gerektiği sorunudur.
yaşamak yeğdir!… Yeterince yürekliydik, ne kendimizi ne de başkalarını esirgedik: ama, uzun süre,yürekliliğimizi nereye yönelteceğimizi bilemedik.
Karamsarlaştık, durgunlaştık; bize yazgıcı
dediler. Bizim yazgımız doluluktu, gerilimdi, güçlerin
birikimiydi. Şimşeğe, eyleme açtık,
zayıfların mutluluğundan, «boyuneğiş»ten uzaktık…
Göğümüzde sağanak vardı; doğa, bizim
doğamız, bulutlanıyor, kararıyordu çünkü hiç yolumuz
yoktu. Mutluluğumuzun formülü : Bir
Evet, bir Hayır, düz bir çizgi, bir hedef …
Bugünün her anının her pratiği, her içgüdüsü, eylem olan her değerlendirmesi, Hristiyanlığa karşıdır : modern -insan nasıl bir sahtelik garibesi olmalı ki, bütün bunlara karşın utanmıyor, kendine hâlâ Hristiyan demekten!