Hayır, insanlarla bir arada yaşamama imkân yoktu. Şu anda bile böyle düşünüyordum. Kırk yıl sonra yine böyle olacak. Benim ‘amacım’ yalnızlık, köşeme çekilmektir...
Akrabalar arasında zorunlu bir sevgi bağı vardır. Oysa sevginin önce hak edilmesi gerekir.
İşte bu yüzden akrabalar arasındaki sevgi Samimiyetsiz ve İğrençtir.
Öyle sanıyorum ki daha on iki yaşındayken, yani içimde doğru dürüst bir bilinç uyandığı çağda, insanları sevmemeye başlamıştım. Buna sevmemekte diyemem; daha doğrusu, insanların varlığı bana garip bir biçimde ağır geliyordu...