Demir Yolu Çocukları
Edith NesbitDemir Yolu Çocukları Sözleri ve Alıntıları
Demir Yolu Çocukları sözleri ve alıntılarını, Demir Yolu Çocukları kitap alıntılarını, Demir Yolu Çocukları en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yarın sabah ilk işimiz, iyi olmak!
Bobbie, insanların büyüdükleri zaman bile ihtiyaç duyduklarında annelerine koşmaktan vazgeçmemelerini birazcık anlıyordu ve biliyordu ki insanın koşacak bir annesinin olmaması hüzün vericiydi.
Eğer bir inanın kendisine saygısı yoksa etrafındakilerden de saygı göremez.
Umarım ona acıyıp yardım ettiğimizi sanarak gücenmez. Biliyorsunuz fakir insanlar çok gururludur...
Gözün görmediği şeyler kalbi de meşgul etmemelidir.
Ne yaptığın değil, neyi düşünerek yaptığın önemlidir.
Eğer bir adam kendine saygı duymuyorsa, kimseden saygı göremez.
Sayfa 168
Ben ikna oldum ^^
«Yarın sabah ilk işimiz iyi olmak,» dedi.
«Neden şimdiden olmuyoruz?»
«Şimdiden iyi olacak ne var, aptal?»
Hem suçlu hem güçlü dedikleri bu olsa gerek ^^
«Bak hele» dedi. «Siz tepedeki üç Bacalarda oturan çocuklar değil misiniz? Üstünüz, başınız da iyi. Söyleyin bana, kim sizi bu yola iteledi? Siz hiç kiliseye gitmediniz mi? Kimse size ahlâk kurallarını öğretmedi mi? Hırsızlığın ne kötü şey olduğunu söylemedi mi?»
«Ben bunun hırsızlık olduğunu düşünmedim.» dedi. «Emindim hırsızlık olmadığına. Eğer yığının dışından alırsam, belki hırsızlık olur diye düşündüm. Ama ortasından almak, madencilikti. Sizin bütün bu kömürü yakıp ortalara gelmeniz binlerce yıl ister.»
Fırın yandığı gün bir çiftlikevi mutfağına hiç girdiniz ve büyük hamur çömleğinin, kabarması için ateşe konduğunu gördünüz mü? Eğer gördünüzse ve o zamanlar her gördüğünüzle ilgilenecek kadar küçük idiyseniz, parmağınızı, dev bir mantar gibi çömlekte kıvrılmış yatan yumuşacık, yuvarlak hamurun içine sokmaktan kendinizi alamamışsınızdır. Hatırlayacağınız gibi, parmağınız hamurda bir çukur açmış, sonra yavaş yavaş bu çukur kaybolmuş ve hamur, parmağınızı sokmadan önceki görünümünü almıştır. Ama eliniz kirliyse, elbette hamurda küçük, siyah bir iz kalmıştır.
İşte, babanın gidişi ve annenin mutsuzluğu karşısında çocukların duyguları da böyle olmuştu. Önceleri bu durum onları çok etkilemişse de, bu etki uzun süreli olmamıştı.
Hiç unutmamakla birlikte, babanın yanlarında olmayışına, okula gitmemeye, anneyi pek az görmeye alışmışlardı.
Roberta ağlamaklı oldu.
Hep bilirsiniz değil mi insanın burun kemiğinin sızladığı, gözkapaklarının batar gibi olduğu bu duyguyu.
Misafir söz konusu olunca ben ^^
«Keşke bizim de hendeğimiz ve inerkalkar köprümüz olsaydı,» dedi. «Kimsenin gelmesini istemediğimiz zamanlar kaldırıverirdik köprüyü. Gelemezlerdi.»
Bazen elimizdekilerin kıymetini kaybettiğimiz zaman anlıyoruz. Mutluluk gibi;
Onların çok mutlu olmaları gerektiğini düşünüyorsunuz elbette. Gerçekten de öyleydiler; ama, Edgecombe villasındaki bu çok güzel yaşantı sona erip de çok başka şartlar içinde yaşamak zorunda kalıncaya kadar bu mutluluğun büyüklüğünü anlayamadılar.
"Bir umut yok mu baba?" diye sordu. "Umut mu?" dedi. "Olmaz mı? Bir yığın..."
Eğer bir adam kendine saygı duymuyorsa, kimseden saygı göremez.