Demirin Üstünde Karınca İzi Sözleri ve Alıntıları
Demirin Üstünde Karınca İzi sözleri ve alıntılarını, Demirin Üstünde Karınca İzi kitap alıntılarını, Demirin Üstünde Karınca İzi en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Hiç olmadığı kadar duygulanmıştı, gözleri yağmur yüklü bulutlar gibi buğuluydu.
Sayfa 14Kitabı yarım bıraktı
Her iki ayaklı insan değildir. İnsan sıfatına bürünmüş vahşi hayvan sürüsü kadar yeryüzünde tehlikeli başka bir hayvan türü yoktur.
Dervişlik edenin arıdır özü
Araya mı gider arifin sözü
Demirin üstünde karinca izi
Karanlık gecede görenler gelsin
( Pir Sultan Abdal )
Uyur idik uyardılar
Diriye saydılar bizi
Koyun olduk söz anladık
Sürüye saydılar bizi
(Pir Sultan Abdal)
Ne söylediysen meydanındır.
Ne sakladıysan senindir.
Hak karşısinda kimseye haksızlık yoktur, fakat haksızlık insanin kendisindedir. Cehalet de insanin kendisindedir. Ve aydınlık da insanın kendisindedir.
Meyil vermem münafığa şaşkına
Özün yetir bir kâmile pişkine
Sever isen Şah-ı Merdan aşkına
Gel dola boynuma kolların dostum
Pir Sultan Abdal'ım gülüm dermişler
Şu şirin canıma nasıl kıymışlar
Ister isem dünya malın vermişler
Seninsiz dünya malı n'eylerim dostum
Emek zay olmadan sızlar mı yürek
Yola gelmeyene edilmez minnet.
Hakka boş kovanla gidilmez canlar. Yarın hak sizden bal ister.
Yaşamadan Hakka yürünmez Baba İlyas.Yaşadıktan sonra...Her ne gerekiyorsa yaşadıktan sonra Hakka yürünür.Boş kovanla Hakka yürünmez.Hak yarın senden bal ister.
El gövdede kaşınan yeri bilir. Dert bizde, derman ellerimizde. Ararsan bulursun, verirsen alırsın, inanmazsan gelir görürsün.
Sayfa 297Kitabı okudu
İsyanı andıran davudî sesi vardı.
İnsan sıfatına bürünmüş vahşi hayvan sürüsü kadar yeryüzünde tehlikeli başka hayvan türü yoktur.Bunlar kendi türünü yiyen yamyamlardır.
Öğrenmek yaşamaktır,acı çekmektir.Umutla başladığınız günün hüsranla bitmesidir.Fakat yeniden umutlanmayı bilmektir öğrenmek.Öğrenmek uzun bir yoldur,dert ve mihnet yoludur,bu yola girilmeden olmaz.”Pir Sultan Abdal
"Canlar nerde hata yaptığını görüp anlarsa ve yürekten pişman olursa,Hak onu affeder.Affedilmiş olmanın belirtisi budur.Eğer bir can nerde hata yaptığını görüp anlamıyor ve hata yapmaya devam ediyorsa,Hak onu affetmiyor demektir.Neden affetmiyor?Çünkü o buna kendisini layık görmüyor ve affedilmeyi canı gönülden istemiyor.Eğer istemiş olsaydı nefsini sürekli sorgular,hatalarını görüp pişman olur ve tekrarlamaktan sakınırdı.Bunu yapmayan kişide affedilmeyi hak etmiyor demektir.Hak Haktır,Hak karşısında kimseye haksızlık yoktur,
fakat haksızlık insanın kendisindedir.
Cehalette insanın kendisindedir.
Ve aydınlık da insanın kendisindedir.
Sayfa 144 - ozan yayıncılıkKitabı okudu