Deniz Feneri
Virginia WoolfEn Eski Deniz Feneri Gönderileri
En Eski Deniz Feneri kitaplarını, en eski Deniz Feneri sözleri ve alıntılarını, en eski Deniz Feneri yazarlarını, en eski Deniz Feneri yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Şu gerçeği hiç kafasından çıkarmıyordu: Bu dünyada akıl, düzen, adalet yoktu; acı, ölüm ve yoksulluk vardı. Dünya kendisine ihaneti kaldırmayacak kadar genişti; biliyordu bunu. Hiçbir mutluluk kalıcı değildi; bunu da biliyordu.
Sayfa 74Kitabı okudu
İnsanın kendisi için hissettiği bütün duygular gibi bu da keder vericiydi; karşılığında verebileceği şey o kadar azdı ki.
Sayfa 92Kitabı okudu
Kadınlar yazamaz, kadınlar resim yapamaz — açıkça bunları kendisi doğru bulduğu için değil, her nedense kendi çıkarına gördüğü için söylediğine göre onun ağzından çıkanların ne önemi vardı? Neden kendisinin büyün varlığı bir rüzgara kapılan mısır yaprağı gibi yere eğilsin ve daha sonra bu aşağılanmadan ancak büyük ve oldukça sancılı bir gayret sarf ettikten sonra kurtulup başını kaldırabilsindi?
Sayfa 97Kitabı okudu
Tek arzusu yalnız kalmak ve kitabını yeniden eline almaktı. Yanında oturtabiliyor olup da ona karşı hiçbir şey hissetmiyor olmaktan huzursuzdu; ihanet içindeydi sanki. Gerçek şu ki, aile hayatını sevmiyordu: Ne adına yaşıyorum? Sordu yine kendine, insan ırkının varlığını sürdürmesi için neden bunca acılara katlanılıyor?
Sayfa 101Kitabı okudu
Ömürleri ne kadar uzun olursa olsun hep onların kalplerinde bir iz bırakmış olacağını, hep kalplerine dokunacağını düşünmek, koltuklarının kabarmasına en uygun olduğu yerde gururunu okşadı.
Sayfa 127Kitabı okudu
Aslında hissetmediği bir duyguyu ortaya çıkarmaya uğraşıyordu. Bunun içinde bir nevi günah vardı. Tamamen kurumuş, tamamen silinip gitmiş; boşa harcanmış bir histi.
Sayfa 168Kitabı okudu
Yalnız olmayı kendisi istiyordu; kendisi olmak hoşuna gidiyordu; diğerine göre yaratılmamıştı...
Yanlızca kendisi olabilir, kendi başına kalabilirdi. Bugünlerde sık sık eksikliğini duyduğu şey buydu, düşünmek hatta hiç düşünmemek. Sesizce durmak; bir başına kalmak.