Doğu geleneğine göre şarabı İran şahlarından Cemşid bulmuştu. On beş gün boyunca yedikleri üzümün kaynadığını görünce tadını beğenmemiş; birkaç gün sonra üzüm suyu durulunca zehir diyerek süzülüp bir şişeye doldurulmuş. Dayanılmaz bir baş ağrısı çeken bir cariye intihar etmek için bu suyu içince yararı ve tadı görülmüş. Bu nedenle şaraba Şahdaru adı verilmiş.