Destansı Öykü
Yorgo SeferisDestansı Öykü Gönderileri
Destansı Öykü kitaplarını, Destansı Öykü sözleri ve alıntılarını, Destansı Öykü yazarlarını, Destansı Öykü yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Andromeda
yeniden açılıyor göğsümdeki o yara
yıldızlar kaybolarak gövdemle birleşirken,
ardından ayak seslerinin yayılırken sessizlik.
yıllara gömülen bu taşlar,
nereye sürükler beni de birlikte?
denizi, denizi kim kurutabilir?
görüyorum her tanda doğanı, akbabayı çağıran elleri,
ben, acılarımla benim olan bu kayaya bağlı,
görüyorum ölümün karanlık erincini soluyan ağaçları
ve durgun gülümsemelerini yontuların
Biraz daha dayansak
Göreceğiz çiçeklendiğini bademlerin
Güneşte ışıyan mermerleri
Denizi, kıvrımlı dalgalarını denizin.
Bizim ki bir şeyimiz yoktu, barışı öğreteceğiz onlara.
Yıllara gömülen bu taşlar,
Nereye sürükler beni de birlikte?
Denizi, denizi kim kurutabilir?
Yeniden açılıyor göğsümdeki o yara
Yıldızlar kaybolarak gövdemle birleşirken,
Ardından ayak seslerinin yayılırken sessizlik.
Taşıyoruz omuzlarımızda ağırlıklarını
Nasıl öleceklerini artık bilmeyen dostlarımızın.
Bir an nabzını tuttum
Ve bir başka yerde duydum acısını yüreğinin.
Işıkta üç kırmızı güvercin
Alınyazımızı çiziyorlar ışıkta
Renkleriyle davranışlarıyla
Sevdiğimiz kişilerin.
Yeniden açıldık denizlere kırık küreklerimizle.
Kimi zaman ay gibi donardı kanın
Bitip tükenmeyen gecede,
Gererdi ak kanatlarını
Kara kayaların, ağaçların,
Evlerin üzerine, ışıltısıyla
Çocukluk yıllarımızdan kalma aydınlığın.
Tek başıma kalmak istediysem, yalnızlıktı
Aradığım, ruhumun ufuktan ufuğa dağılması,
Bu çizgiler, bu renkler, bu sessizlik,
Bu bitmez tükenmez bekleyiş değil.
hâlbuki . . .
Liman eski, daha çok bekleyemem
Çam ağaçlı adaya giden arkadaşmı,
Ne çınarlar adasına gideni,
Ne de alıp başını denize açılanı.
Nedir aradığı ruhlarımızın, yolculuklara çıkıp
Çürüyen teknelerde
Bir limandan öbürüne?
Hepimiz aynı şeyleri yazıyoruz sana,
Her birimiz öbürünün karşısında susuyor,
Bakarak, ayrı ayrı, aynı dünyaya,
Işığa, karanlığa uzayıp giden dağlarda
Ve sana.
Kim silecek bu yası yüreklerimizden?
Kendini tanıyacaksa ruh, diyorlardı,
Bir başka ruhun derinliklerine bakması gerek
Ve kürekler vuruyordu denizin yaldızına
Gün batarken.