Din Psikolojisi kitaplarını, Din Psikolojisi sözleri ve alıntılarını, Din Psikolojisi yazarlarını, Din Psikolojisi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bu iki kavramı ( din ve maneviyatı) birbirinden ayıran şey, onların aynı zamanda örtüşen yönleridir. Zinnbauer ve diğerleri (1999), "kutsal arayışını" din ve maneviyat arasındaki ortak nokta olarak gördüler.
Bazı araştırmacılar, maneviyat hareketinin geleneksel dinden bir uzaklaşma olduğunu iddia etmişlerdir (Elkins, 2001). Bazılarına göre ise, maneviyat üzerindeki ilginin artması, geleneksel dînî sistemlerden derûnî ve tefekkür pratiklere olan ilginin arttığını göstermektedir (Hill ve diğ., 2000; Wuthnow, 1998).
Yetişkin olmak bir anlamda kendini gerçekleştiren kişi olmaktır ve bu kendini gerçekleştirme bir anlamda kutsaldır. buna aynı zamanda tanrının biz de kendini gerçekleştirmesi de denebilir (Faber1975;22)
Jung davranışın derin anlamı konusunda Freud ile aynı görüşü paylaşmak ve bebeklik döneminin önemine vurguda bulunmakla birlikte, dini nevrotik bir maske olarak görmemiş ve dine daha fazla önem vermiştir. din gizli bir isteğin yerine getirilmesi değil, eşyanın doğasında var olan bir unsurdur.Dinin etkisi insanların psikolojik kalıtımlarında var olan arketiplere dayanır ve dinin keşfi insanın kaderidir.
Anladığımız kadarıyla insan varlığının temel amacı varoluş karanlığında bir ışık yakmaktır. hatta denilebilir ki bilinç dışı bizi etkilerken bilincimizdeki gelişmeler de bilinç dışını etkilemektedir
Din insanları rahatlatan duygusal tatminleri sağlamaktadır. ve dinin bu yönü entelektüel tartışmalarla engellenmemelidir entelektüel tartışmalar zaten böyle bir engellemeyi başaramayacaklardır başarsalar bile bu durum insana katlanılmaz sıkıntılar getirecektir.
Şükran kişinin kendisine bahşedilen değerleri itiraf etme isteği ve ortaya çıkan başarıyı bir başkasına affetme çabası olarak tanımlanmaktadır temelde Şükran herhangi bir hediye gösterilen duygusal tepkidir fedakar bir davranıştan yararlanan birinin hissettiği takdir duygusudur
McCullough ve diğerleri (2002)yaptıkları bir araştırmada, maneviyat seviyeleri yüksek olan insanların genel dindarlıklarının daha yüksek olduğu ve daha fazla iç kaynaklı dini yönelime sahip oldukları gibi, bu insanların manevi açıdan daha Kadirşinas oldukları sonucuna ulaştılar