Postmodern insan, yarı hakikatlerden oluşan görece dünyada kaygısız yaşamayı öğrenmiştir.Bu insan açısından, mutlak bir kesinlik, eksiksiz temellendirilmiş bir bilgi ve rasyonel olarak düzenlenmiş bir dünya ideali; doğanın kuvvetleri karşısında güçsüzlüğün ve korkunun hakim hale gelmesiyle, eski bir özdeyişin dediği gibi, tanrılar yaratmakla sonlanan, insanlığın erken evrelerine özgü endişe giderici bir mittir sadece.