Yaklaşık 16 yıl önce okuduğumda, aha ben de bir küçük kadınım demiştim. Onca yıl sonra tekrar okuduğumda, hitap edilen değil hitap eden tarafında olduğumu görerek hayıflandım. Evet ben yazarın seslendiği kişi değilim. Ben yazarın söylediklerini tekrarlayan, hayatı için mücadele eden, direnen, ses çıkaran, sorgulayan, itaat etmeyen, itiraz eden, boyun eğmeyenim.
Ama bu beni bireysel olmaktan kurtarmıyor. Çünkü etrafımda çok fazla küçük insan var. Ben itaat etmediğimde beni eleştirenler, uyaranlar, korkutanlar var. Karşı çıktığımda susturan, uzaklaşan, uzaklaştıranlar var. İtiraz ettiğimde inkar eden, inat edenler var.
O yüzden yanlızım, o yüzden asi, hırçın, isyankarım. Ben bir Anarşistim.
Kitaba gelince yazar aslında yaşadıklarından aforizmalar yaratmış. Özellikle sonlara doğru çoğunlukla kendi deneyimlerinden yola çıkarak örnekler vermiş. Güzel yerlerden yakalamış evet ama eksik yerleri de var. Özellikle kadına dair vurguları bakış açısını yansıtıyor. Özgür aşktan bahsedip ilişki biçimini dişi-erkek üzerinden tanımlaması da ayrı mevzu.
