Anlamsız bir şekilde kendi kendimizin efendisi olduğumuza,hayatın bize zevk, eğlence için verildiğine inanıyoruz.Oysa bunun ne kadar kötü olduğu gün gibi açıktır.Çünkü bizim buraya  gelişimiz, elbetteki birinin isteğiyle ve bir şey için olmuştur.Ama biz,yalnız zevkimiz  için yaşadığımıza hükmettik,gayet açıktır ki, sonumuz da,efendisinin emrini yerine getirmeyen işçininki gibi anlamsız olacak.