Diriliş Muştusu
Sezai KarakoçEn Eski Diriliş Muştusu Gönderileri
En Eski Diriliş Muştusu kitaplarını, en eski Diriliş Muştusu sözleri ve alıntılarını, en eski Diriliş Muştusu yazarlarını, en eski Diriliş Muştusu yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Adsızlık ve ünsüzlüğü seçmiştir o. Esere ve eyleme gömülendir dirilişçi.
Sayfa 9Kitabı okudu
Diriliş eylemini gözlerden saklayan bir perde vardır, bir zar vardır. Bu onun talihsizliği değil, talihidir. İlahi bir lutuftur bu ona. Anlayanlar için, bu sırrı hecelemek güç değildir.
Sayfa 10Kitabı okudu
Bir değer ortaya koymak, kendini yaşamaktır. Eleştiriden öteye gidememek, başkalarını yaşamaktır. Sürekli olarak sadece başkalarının yaptığını eleştirmek, eleştirilenin halesi haline gelmek demektir. Kendi yaşamını bir kum saati gibi boşaltıp başkasının yaşamını onun yerine doldurmuş olur, kendini bırakıp hep başkasına dikkat eden. Başkasının zamanını kendi zamanının yerine yerleştirmek, kendini ölü haline getirmek sonucunu doğurur bu dikkatin yerinden oynaması.
Sayfa 19Kitabı okudu
Diriliş, kendini yeniden yaşama girişimi olarak ortaya değer koyma eylemidir. Eleştiri, uçurumlara yuvarlanmamak, dıştan gelecek tehlikeleri önlemek için, çevreyi görme ve değerlendirmeye yarayan araçları bulma bakımından gereklidir; ama diriliş eleştiriyi aşar.
Sayfa 20Kitabı okudu
Bahar, yaprakları acar, çiçekleri ortaya saçar. Yaz, yemişleri toplar. Sonbahar eleştirir. Kış, öldürücü darbesini indirir. Ölümü vurgular. Değeri, ölümle tartar.
Uygarlıklar ve kültürler, bu tarihi mevsim sınavlarından geçtikten sonra ayakta duran değerleriyle var olurlar, yaşamlarını sürdürürler.
Diriliş, kış ortasında bahara hazırlık çağrısıdır. Sonbahar hastalarının, ya da yaz başakçılarının yalancı çağrılarına kulak tıkayanlar, bu çetin hazırlığın erleri olabileceklerdir. Bu seslere aldananlar ise, baharın ilk selinde sulara kapılacaklar ve zamanın sürükleyişiyle eriyip yok olacaklardır.
Sayfa 21Kitabı okudu
Kendini arayan, yitirmeden bulamaz.
İnsanoğlu, kimi zaman umut coşkunu bir hurma ağacı gibi yemişle yüklü, kimi zaman da, susuzluktan kurumuş ve çatlamış bir kaya gibi kısır, yoksul bir mahrumluk anıtıdır. Bir vakit, ufkunun eserlerle donandıdığını görmek mutluluğuna erer, bir vakit de umutsuzluktan her imkânın tükendiği duygusuna kapılır.
Sayfa 66