İki kurdun hikayesiyle başlayan kitap 3 bölümden oluşuyor,bölümler birbirinden bağımsızmış gibi görünse de bağlantıları var.İlk bölüm biraz yavaş ilerledi benim için,hatta bu kitaba başlama zamanım değilmiş diye düşündüm ki,ikinci ve üçüncü bölümde hızlanmış oldum.Cengiz Aytmatov'un her kitabında olduğu gibi insani duygulara olan vurguları çok güzeldi.Meğer kitabı okurken Akbara ve Taşçaynar'la bir bağ kurmuşum,hikayeleri karşısında boğazım düğümlendi.İnsanoğlunun acımasızlığından nefret ettim...