Şairin 1984-1996 yılları arasında yazdığı şiirleri içeren, altında yer alan tarihleriyle otobiyografik izler taşıyan kitabıdır. Mü'minlerin Annesi Hz. Aişe'ye ithaf edilen İfk Destanı ile başlayan kitap; Acı, Hasret, Öfke, Sorgu, İroni ve Ölüm bölümlerinden oluşuyor.
"Şiir ve Şuur" başlıklı köşe yazısında "Elbette şiir, size dünyanın tüm hakikatlerini öğretmeyecek, fakat hakikati hisseder ve algılar hale gelmesi için yüreğinizi yumuşatacak. Az şey mi bu?" diyerek şiirin hakikati algılamadaki rolününe ilişkin düşüncesini açıklamıştır.
Heyelân VII
"gün gelir / şairlerin de dili tutulur / sözler seçilir sözlerden / gerisi unutulur
kitabı eline alır bir şair / şiirinden utanır / zamanın keskin gözleri vardır / ölümsüz olanı iyi tanır..."