Kitabın baş kahramanı Doktor Marigold adında bir seyyar satıcı. Hikaye Doktor'un anne babasını anlatarak başlıyor. Babası tüm hayatı boyunca seyyar satıcılık yapmış ve işinde başarılı. Fakat Doktor kendisinin daha iyi olduğunu, hatta seyyar satıcıların kralı olduğunu söylüyor. Doktor hikaye süresince önce anne babasını, sonra aslında sürekli kızına şiddet uyguladığı için çok da sevmediği karısını ve kızını kaybetmesiyle devam ediyor hayatına. Emektar köpeği de öldükten sonra yalnızlığın pençesindeyken bir sirk çalışanının elinden sağır ve dilsiz bir kızı kurtarıyor. Doktor kendi çocuğu gibi seviyor ve bakıyor bu kıza.
Konu Dickens olunca okurken sürekli diken üzerindeydim... Ama adamın sevdiklerini kaybetmesi dışında çok pozitif bir hikayeydi. Marigold'un karakter olarak pozitif yazılması çok etkili olmuş. Yaşanan trajediler bile sessiz sakin geçip gidiyor. Kızın eğitimi için ondan ayrı kalması gereken iki yılı bile enerjik ve motive geçiriyor. En duygusal kısımlarından biri de buydu bence. Bir diğeri de tabii ki kızının mutluluğu için tekrar yalnız kalmayı kabul etmesi. Aşık olduğu adamla olmadan mutlu olamayacağını biliyordu...
Dickens her zamanki gibi etkileyici yazmış.
