‘’iştahım var ama böyle yiyecekler için değil!’’ Diye söyleniyordu kendi kendine. ‘’Bu baylar nasıl da karınlarını doyuruyor! Oysa ben açlıktan ölüyorum.’’
...kısa bir süre sakin ve zayıf bir şekilde nefes alarak öylece kaldı, sanki o her yanı kaplayan sessizliğin gerçeği geri getirmesini ve her şeyin normale dönmesini bekler gibiydi.