"Ben bu kemirgen, ben bu sırıtkan dünyanın, zalim gönlü gibi kararmış, hilede hurdada mahir kuyunun nesine güveneyim? Ben bu ağzını açtıkça kurban isteyen alevli fırının nesine güveneyim?"
On iki karakter, on iki hayat, on iki güzel öykü... İçimi sımsıcak yapan, duygusal on iki yolculuk... Yazdığı kısacık hikâyelere herhangi bir siyasî görüşü veya ideolojiyi sıkıştırmadan ortaya bir eser koyan, hiçbir fikrini okura dayatmaya, empoze etmeye çalışmayan yazarları çok seviyorum. Üslupları daha samimi, dolayısıyla okuması daha keyifli geliyor bana. Sevgili @alkim_dogan_ 'ın bu içtenliği de bir okur olarak bana öylesine geçti ki... Edebî lezzetten bahsetmiyorum bile. Kitabı okurken kendini arayan, içsel yolculuğunu tamamlama çabasında olan, bir evliliğe sıkışıp kalmış, gönül yarası taşıyan, feleğin çemberinden geçmiş, hayatın kenarından köşesinden tutmaya çalışan insan portreleri çıkıyor karşımıza. Bir karakterle uzun uzun üşürken, bir diğeriyle kalp ağrısı çekiyoruz. Bir küçük çocuk olup annemizi özlerken, bir anda bunalıma girmiş bir kadına dönüşüp, saçımızı kökten kesiveriyoruz. Hepsi biraz biz oluyoruz, hepsi bizden birer parça taşıyor sanki benliğinde. Her birinin duygusu çok içime işledi, çok sevdim bütün öyküleri. Arkama yaslandım ve dünya sakin bir yermiş gibi okudum...
2022 Tomris Uyar Öykü Ödülü almış sevgili Alkım Doğan. Çok haklı bir kazanım olduğunu düşünüyorum ve yazdığı kitabı "Çocuk olamayan bütün çocuklara..." ithaf edecek kadar nahif bir yazarı cân-ı gönülden tebrik ediyorum. Hep yazsın, hep okuyalım.
