İncelemeye kitaptan bir alıntıyla başlamak istiyorum:
"Belki de kitaplarda onların mükemmel okuyucularına ulaşmalarını sağlayan bir tür gizli hedef içgüdüsü vardır."
Sanırım bu kitap da bana bir hedef içgüdüsüyle ulaştı.
Kitabı okumadan önce filmini seyrettim. Filmin, kitaptan uyarlama olduğunu sonradan öğrendim ve buna çok sevindim. Filmi, çok değer verdiğim ve benim için çok kıymetli olan birisi önermişti bana. Çok beğenmiştim. Kitabını da okumalıydım dedim kendi kendime. Sonra kitabın 1. Basımını (orjinal kapağa sahip olduğu için beni büyülemişti) buldum ve hemen satın alıp okumaya başladım.
Kitap, savaşın ne kadar acımasız olduğundan bahsetmenin yanı sıra; kitapların insanları çok zor zamanlarda bile nasıl bir araya getirdiğine, çok kadim dostluklar kurulmasına aracı olduğundan bahsediyor. Tüm bunları mektuplardan öğreniyorsunuz. Kitabın o kadar güzel bir dili var ki. İnsanı büyülüyor adeta. Kendinizi o dünyanın içinde hissediyorsunuz. Okurken çok keyif aldım. Ama artık bitti ve kendi sıkıcı dünyama geri döndüm. Keşke kitaptaki kadar iyi dostlarım olsaydı.
