Edebiyatımızın İçinden
Mehmet KaplanEdebiyatımızın İçinden Gönderileri
Edebiyatımızın İçinden kitaplarını, Edebiyatımızın İçinden sözleri ve alıntılarını, Edebiyatımızın İçinden yazarlarını, Edebiyatımızın İçinden yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yaşamak elbette okumaktan önemlidir.
Sayfa 10 - Dergâh Yayınları/ 5.baskıKitabı okuyor
"Zira, güzellik, şahsi olarak duyulmuş ve yaşanmışın iyi bir şekilde ifade edilmesinden başka nedir?"
Sayfa 118
Estetik ve imajlar meselesi, bizi sanatın mahiyetine de götürür. Biraz psikoloji okuyanlar bilir ki mefhum, imajdan sonra gelir. İdrak, duyularla başlar; duyular, zihinde bir takım imajlar doğurur; bunların idraki tasavvurları vücuda getirir. Düşünce mefhumdan imaja inmez, imajdan tasavvura yükselir. Maamafih, daha idrakte bile mefhumdan gelen bir şema vardır.
Edebiyat, diğer sanat vasıtalarına yaklaştığı nisbette güzelliğe ulaşır: Resim, musiki, mimari, heykel, dans, tiyatro ve sinemadan bir edebiyatçının öğreneceği pek çok şeyler vardır. Rilke, boşuna Rodin'in yanında çıraklık etmemiştir.
...zamanı hissederek yaşayan da ölüm hissinden kurtulamaz.
Batıda sürrealizm zaten bir şehir şiiri olarak doğmuştur. Şehir insanı, karmakarışık bir dekor içinde hummalı bir hayat sürer.
Sokaklar, caddeler, meydanlar, kahveler, barlar, istasyonlar, iskeleler, nakil vasıtaları, şehirde, köydekin den çok başka bir hayat çerçevesi yaratır. Şehirli, köylü gibi saf ve basit değil, karışık bir insandır. İçtimai farklar, sefalet, ahlaksızlık ve anarşi, şehirde daha fazla kendisini hissettirir. Esas itibariyle bir şehir medeniyeti olan garp, (Sürrealizm) de kendisine uygun bir ifade tarzı bulmuştur. Başlayalı bir hayli olduğu halde bu akımın henüz sona ermemesi de gösteriyor ki, onda modern hayata uygun bir taraf var.
Hayatta nasıl abesin, anlaşılamazın, saçmanın ve mantıksızlığın yeri varsa, edebi eserde de bulunmalıdır. lyi ile kötü, çirkin ile güzel, ulvi ile süfli, ahlaki ile gayr i ahlaki birbirinden ayrılmamalıdır.
Çünkü hayatta bunlar yanyana, içiçe, kucak kucağadır.
...insan boşlukta yaşayan bir varlık değildir. Toprak, tarih ve milli kültür bize şekil verir, bizi zenginleştirir ve besler. Genç nesil, kütüphanelerin ve arşivlerin kalın kapılarını bir açabilse, yüzyıllar boyunca tüketemeyeceği hazineler keşfedecektir. Yunus Yunus'un, Yunus, okyanusun içindedir.
`Hepimiz bir yankının çocuklarıyız.`
`Hepimiz bir yankının çocuklarıyız.`
Zeki Ömer Defne, içinde bütün Türk kültürünün, musikisinin yankılandığı bir şairdir. Bu yankı onun kendi kendisine olmasına engel değildir. Bilakis, denilebilir ki, büyük büyük sanatçılar gibi, Mevlana gibi, Yunus, Fuzuli, Baki, Mimar Sinan, Dede Efendi, Galib, Yahya Kemal, Ziya Gökalp, Tanpınar gibi Zeki Ömer Defne de şahsiyetini, kendi varlığından ayırmadığı milletine borçludur.
Saadet ve sevgi bence dünyanın en üstün kıymetleridir. Varlığı aydınlatan güneş odur.
Alain, ümitsizlik ve bedbinliğin sadece kötü değil, aynı zamanda doğru da olmadığını söyler. İnsanlık böyle bir duygu ile yaşayamaz. Varlık, en küçük zerreden kainatın bilinmez karanlıklarına kadar daima yeni şeyler yaratan korkunç ve güzel bir kudret ile doludur. Sabah, bir çiçeğin açışına bakarak bunu görebilirsiniz.
Ben şahsen
"Her dem yeni doğarız, bizden kim usanası"
diyen büyük Yunus'a inanıyorum.
...hayatın güzel olmaktan ziyade çirkin, iyi olmaktan ziyade kötü, neşeli olmaktan ziyade hüzünlü, ümit vermekten ziyade ümitsizlendirici, aydınlık tarafından ziyade karanlık taraflarını, yani karamsar ile iyimseri anlatan meşhur misalde olduğu gibi bardağın dolu yarısını değil de boş yarısını görür.
Zor çok zor, düşündüğünden de zor,
Bütün bir sonsuzu yarıp geçmek.
Düşerim, kalkarım , ezilirim, düzlenirim .
Gülme bana tohum bacı.
(Fazıl Hüsnü Dağlarca)
İnsan can sıkıntısından kurtulmak için yalanı, fanteziyi bile sever. Milyonların sinemaya koşmaları bundan değil midir?