“İnsan yalan söylemez kendine, insan en çok kendine dürüsttür.
Hadi kalbini de koy masanın üstüne, şarabın yanına, kanasın!
Çünkü kanayan bir yürek anlar ancak eski aşkları ve belki de
Gözyaşı tufanıdır yüzünde beliren, boğulur gidersin kendinde
Ben de ağlarım ardından kendime döndükçe hüzün ve kederle.”