“Peki söylesene bana, hak etmiş miydim tüm bunları? Hak etmiş miydik böyle bedeller ödemeyi? İnsanların daha mutlu olmasını düşleme günahını işleyen bizler… Öldürülen, işkencede sakat bırakılan… Yakınlarını kaybeden… yıllarca hapiste çürüyen ya da sürgünde sürünen bizler… yani fiziki ya da manevi olarak yok edilen, toplum belleğinden izleri dahi
Simone de Beauvoir’ın “söz kadar canlı bir yazı”yla yazılmış bir senfoni diye nitelendirdiği Louis-Ferdinand Céline’in “Gecenin Sonuna Yolculuk” adlı yapıtını bilmeyeniniz yoktur sanırım.
Peki, bu muhteşem eserin çevirisiyle 2002’de Dünya Çeviri Ödülü’nü alan ve bu romanın sonunda yer alan “son söz bölümü” ile edebiyat dünyasının tüm
12 Eylül’de yurtdışına çıkmak zorunda kalmış bir babayla (Erdinç) oğlunun (Devrim) birbirlerini arayış hikâyesi...
Dönem sorunlarını içerse de yazarın tarzına ısınamadım. Üzülerek beğenmediğimi yazmalıyım.
Eksik TaşlarYiğit Bener · Can Yayınları · 201242 okunma
