Elflerin Kanı Gönderileri
Elflerin Kanı kitaplarını, Elflerin Kanı sözleri ve alıntılarını, Elflerin Kanı yazarlarını, Elflerin Kanı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Tarafsızlık, kayıtsız ve duygusuz olmak değildir. Kişinin içindeki duyguları öldürmesi gerekmez. İçimizdeki kini öldürmemiz yeterlidir."
“Şiddet, şiddet doğurur. Kin yüreklere çöktü bir defa…”
Hangi ülke bu ya, tanıdık geliyor
Biz dizginleri onların ellerine çok bıraktık, onlara çok göz yumduk, eşitmişler, insanmışlar gibi davrandık ama onlar bizi şimdi sırtımızdan vurdu. Böyle davranmaları için Nilfgaard'ın onlara bir şeyler ödediğine başım üzerine bahse girerim. Onlar da dağlardaki vahşi elflere silah sağlıyorlar. Ama gerçek desteği sürekli aramızda yaşayanlardan; elflerden, yarı elflerden, cücelerden, gnom'lardan ve buçukluklardan görüyorlar. Onlar onlara barınak sağlıyor, gönüllüler veriyor, karınlarını doyuruyor."
"Hepsi değil," dedi bir başka tacir. İnce yüzlü, zayıf bir adamdı, taşıdığı kibar ifadeyle esnafa benzemiyordu. "İnsan olmayanların çoğu Sincaplar'a karşıdır, Sayın Şövalye, onlara bulaşmak istemezler. Çoğunluğu merttir ve bu mertliğin bedelini ağır öderler. Ban Ard Kontu'nu anımsayın. Bir yarı elfti ve herkesi barışa ve birlikte çalışmaya çağırırdı. Bir kiralık katilin fırlattığı okla öldü."
Yanıldın. Geceleri göle yansıyan yıldızları gökyüzü sandın.
Sayfa 308 - Pegasus Yayınevi, 5. Baskı: İstanbul, Eylül 2021Kitabı okudu
Gökyüzünü, geceleri göğe yansıyan yıldızlarla karıştırdın.
Yeryüzünde tek başımıza ve dünyanın merkezi olmadığımızı unuttuk. Dünyamızın çamur bağlamasına, bataklığa dönüşmesine ve çürümeye başlamasına izin verdik. Şöyle bir bakın çevrenize-her yer cürüm, günah, hırs, kazanma tutkusu, kavga, kötü niyet, değerlerin çiğnenmesi ve ahlaksızlıktan geçilmiyor. Doğanın bizler için öngördüğü gibi yaşamak yerine o doğayı ortadan kaldırmaya başladık. Sonuç ne oldu peki? Dökümhanelerin leş gibi kokusundan havamız kirlendi, mezbahalar ve tabakhaneler nehirleri ve dereleri berbat etti, ormanlar rastgele kesiliyor...
“Seni, normal bir kadını anlayamayacak kadar kimin ber bat ettiğini biliyorum. Senin şu Yennefer damarlarına işlemiş, o kadında ne bulduğunu anlıyorsam canım çıksın.”
“Deniz sende neyi çağrıştırır, Geralt?” diye ansızın sordu Essi.
“Huzursuzluk,” dedi Geralt, neredeyse hiç düşünmeden.
“İlginç. Oysa çok sakin ve serinkanlı görünüyorsun.”
“Ben huzursuz olduğumu söylemedim. Sen, denizin bende neyi çağrıştırdığını sormuştun.”
“Düşünceler arasındaki bağlantı ruhun aynasıdır. Bu konudan anlarım, şairim ben.”
“Ya sende, Essi, deniz sende neyi çağrıştırır?” diye hızla sordu Witcher. Hissettiği huzursuzluk hakkında konuşmaya son vermek istiyordu çünkü.
“Sonsuz devinim,” dedi kız bir süre sonra. “Değişim. Ve de binlerce şiirimde binlerce şekilde betimleyebileceğim ve ne olduğunu çözemediğim, işin özüne varamadığım bilmece ve sır.
Evet, evet bunları çağrıştırıyor.”
“O halde,” dedi Geralt mineçiçeğinin üzerinde gitgide daha çok etki gösterdiğini fark ederek, “senin hissettiğin şey de huzur suzluk.
İlk izlenim...
“Kıza kibar davrandığını söyleyemem, Geralt.”
“Evet, çok ters gitti,” dedi Witcher. “Gerçekten, hiç yoktan kırdım onu. Acaba arkasından gidip özür dilesem mi? ” “Sesini çıkarma yeter,” dedi ozan ve yapmacık bir tavırla ekledi: “İlk izlenim için asla ikinci bir şans yoktur. Gel, biz en iyisi bira içelim.”
Sayfa 235