Elif'in Öyküsü, Erhan Bener'den okuduğum ilk kitap.Elif, Sivaslı Alevi bir ailenin kızıdır.Küçük yaşta, çeşitli ailelere evlatlık ( besleme daha doğru bir tanım olabilir) ya da çocuk bakıcısı olarak verilir.Sürekli olarak köy ve kent arasında gider gelir.İki farklı kültür arasında kalır.Ne köy yaşamına ne de kent yaşamına uyum sağlar.Yaşadığı kültür şoku, hayal kırıklığı, uyumsuzluk onu trajik bir sona doğru sürükler.
Sadece evlatlık kurumunu eleştirmekle kalmaz Erhan Bener, Elif'in Öyküsü'nde, aynı zamanda evlilik kurumu içinde kadının konumunu da eleştirir.
Romanın neredeyse tamamı Elif'in güncesinden onun bakış açısıyla anlatılır.
Yıllar önce Fakir Baykurt'tan Tırpan'ı okuduğumda ( ortaokul sıralarıydı) köylerde yaşanan cinsellik beni çok şaşırtmıştı.Artık şaşırmam o boyutta olmasa da sarsılmadan edemedim.Elif'in Öyküsü çocukluğuma götürdü beni.Annem öğretmen olduğu için bize de köyden ablalar gelirdi ev işlerine yardım ve çocuk bakıcılığı için.Sabah Meryem'imle de söyleştik kitap üzerine, geçmişe gittik.
Erhan Bener genellikle yarattığı kentli aydın tipleriyle tanınırmış.Bu kitap diğer Erhan Bener kitaplarından bu yönüyle ayrılıyormuş.O zaman diğer Erhan Bener kitaplarına da göz atmakta fayda var.Bu arada Erhan Bener, Vüsat O. Bener'in kardeşi.
