Lucia’ya
Deniz kuşusun sen, yuvasını korkunç
kayalıklar üstüne, kara kumlar arasına kuran.
Bu yabanıl tepeler üstünde ne bitki sapları
ne de sesleri başka ailelerin. Yalnızca
yıkımın yankıları patlıyor orada, açıklardan,
su çevrileri ve çanlı şamandıralar üstünde.
Ama o, sevecenlik dolu,
sevgili yumurtalarını koruyan kıskanç kanatları
altında çıplak ürpertisini dinliyor
öteki yavrularının kanatçıklarının
başkaca bir şey bilmez dingin duyguları onun.
Oradan yarın büyük, beyaz ve yayılmış
kanatlı çocuksu bir sürü uçuracak cennet ülkelerine doğru.