Tutkunun özü, iki varlığın süreksizliğini
mükemmel sürekliliğe dönüştürmektir. Bir güven duygusunun sürüklediği sakin bir mutluluk ancak, ondan önceki uzun
bir acının yatıştırılmasıyla anlam kazanır. Çünkü aşıklar için, birbirlerini bağlayan içten sürekliliğin çılgın hayranlığından
zevk alma yerine, uzun süre birbirini görmeme daha büyük şanstır.