İnsan daima geçmişte yaşar ve olayların ancak onlar bir anı haline geldiğinde farkına varabilir. İnsan hep kendisinin bir adım gerisinden gelir. Hatta öfkesini ve üzüntüsünü bile duygu fırtınası tam anlamıyla geçtikten sonra idrak eder. Ne yazık ki bu son gelen idrak da yarım yamalak, kusurlu ve eksiktir.