Dostoyevski ah dostoyevski… Tarzı, üslubu ve kendine özgü betimlemeleriyle okuyucuyu etkilemeyi başarıyor (her ne kadar karamsarlıktan kopmasada).. İyi bir vakit diliminde okusaydım aldığım verim çok daha fazla olurdu ama yinede dosto okumak bana hep iyi gelmiştir. Kitaba gelecek olursak; tam anlamıyla Ezilenler’in kitabı. Aşkıyla, güzelliğiyle, erdemleriyle, gururuyla iyiler itilmiş ve sanki bir kuyunun içindeymiş hissini vermeyi başarıyor yazar. Yüksek duygulara girdiğim söylenemez lakin, o hissi verdiğini de inkar edemem. Son 100 sayfada kitap daha da güzelleşti ve beni kendine bağladı. Kitaba uzun bir dönem ara verdiğim için en azından bu kitap adına iyi bir okuyucu olduğumu söyleyemem. Ona rağmen bitirilesi gücü bana vermeyi başardı.
