Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Falaka
Ahmet RasimDüşük Puanlı Falaka Yorumları ve İncelemeleri
Düşük Puanlı Falaka sözleri ve alıntılarını, düşük puanlı Falaka kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
FALAKA HAKKINDA YORUMLARIM
Bir çocuğun dilinden 1800' ler de kur'an derslerine verilen çocukların yaşadıkları ve mektebe verilmeleri ile yaşadığı olaylar zamanın penceresinden bir göz açılarak izliyorsunuz. Çocukların okulda cezalarının falaka ile yapılması ve falakadan ne kadar korktuklarını hissediyorsunuz. En sonunda bu gidişatın düzeltilmesinin temenni edilmesi ve günümüzde falakanın olmamasının güzelliğini hissediyorsunuz. Okunması keyifli bir kitap, tavsiye ederim.
Osmanlı dönemindeki eğitim sistemi bir çocuğun gözünden anlatılıyor. Dönemin eğitim sisteminin korku ve şiddet temelli olduğu gözler önüne seriliyor. Bu korku ve şiddet ortamında yer alan öğrencilerin psikolojilerini görebiliyoruz. Kısa, akıcı ve döneminin eğitim anlayışını yansıtan güzel bir kitap...
FALAKA
"Öğretmene saygı göstermeyen alçalır. "
Eğitimde falaka uygulaması; öğrencilerin eğitim, öğretmen ile ilgili olumsuz düşüncelere ulaşmalarına neden olduğu için zararlıdır.
Ben bu korkuyu, yarım yüzyıl önce, ülkeyi yarı kaplamış bir durumda buldum, gördümdü. Çocuk hem kendi gittiği okulun öğretmeninden hem de başka okulun öğretmeni olduğunu bildiği kimselerden korkardı.
Bana öyle geliyor ki her okulun kalfasından, baş hafızından, yaramaz afacanlarına varıncaya dek hepsi hocanın karşısında donmuş gibi duru; sesinden, önündeki masasına sık sık vurduğu değneğinin çat patından tir tir titrerlerdi.
O zamanlarda bir çocuk için korkunun birçok çeşidi vardır. Çünkü çocuk söz anlamaya, söz söylemeye korkuyla başlar.
Merhabalar. Yazardan okuduğum ilk kitap Falaka. Sonrasında yine İş Bankası'nın bastığı "Gecelerim" kitabını okuyacağım.
Falaka'da yazar altı yaşındaki Rasim'in mektebe başlamasıyla mektebin ilk günü yapılan amin alayını, 1870'li yılların eğitimini ve mekteplerin durumunu bizlere yansıtıyor. Bu mekteplerdeki falakayı aslında ana konu edinmiş yazar. Bunu da altı yaşındaki çocuğun gözünden bize yansıtmış. Rasim belirli sebeplerle mektepler değiştiriyor. Bu mekteplerde bazen kalfa bazen de hoca sinirli oluyor. O dönemin cezası olan falaka öğrencilerde nasıl bir korkulu rüyaya dönüşüyor, bunu okuyoruz.
Yazar bir dönemin eğitimini bir çocuğun bakış açısıyla sunarken daha roman gibi bir roman okumak isterdim. Ama yazar daha çok bilgi vermek amacıyla yazmış gibiydi. Edebî dil biraz daha basitti. Ama yine de yazarın vermek istediği mesajı sevdim. Hocalara, dadılara, anne babalara dayakla çocuğu korkutmanın aslında ne kadar kötü bir şey olduğunu anlatıyor. Bu durumun değişmesini cânı gönülden istiyor ve adeta "çocuk deyip geçmeyin" diyor. Dili mükemmel olmasa da içindeki mesajla okumaya değer buluyorum, keyifli okumalar.
Hürmet, korkudan kuvvetlidi.
Kitap Osmanlı dönemindeki çocukları, onların eğitilmesi ve yetiştirilmesi sürecini, falaka uygulaması üzerinden anlatıyor. Bilindik bir konu gibi dursa da yazar bunu çok iyi işlemiş, kesinlikle sıkmadan ve konuyu gereksiz uzatmadan, gerekli detaylara yer vererek mesajını vermiş. Falaka, dayak, hakaret gibi uygulamaların çocuğun psikolojisine, gururuna nasıl zarar verdiğini; bu tarz yöntemlerin çocuğu okuldan, eğitimden, öğretimden soğuttunu ve bu uygulamaya başvuranların çokça çocuk nefreti edindiğini hoş bir kurguyla okuyoruz. Aslında tam kurgu diyemeyiz çünkü kitap otobiyografi sayılır. Ahmet Rasim kendi çocukluğunu ve gittiği okulları anlatmış, bunları birinci elden yaşayan biri olarak tabi ki olayı daha iyi aktarabilmiş. Özellikle kitabın sonlarına doğru 'Hürmet hissi, korkudan daha kuvvetlidir.' bölümünde "İçimdeki hoca korkusu yerini hocaya hürmet ve sevgiye bıraktı" minvalinde bir cümle vardı. Her ne kadar eskisi gibi dayakçı öğretmenler olmasa da bu cümle bütün eğitimcilerin öğretim yöntemlerinin temelini oluşturmalıdır.
Falaka!
Ahmet Rasim'in bu kitabı eskiden mekteplerde dayak atıldığı gibi, yaramazlık yapan talebelere ceza olarak falaka çekildiğinin kanıtıdır. Fakat bu tip olaylara Osmanlı 1880’li yıllarda bir son veriyor ve mekteplerde falaka ve dayak atılmasını yasaklıyor. 1883 yılında yayımlanan bir bildiri ile mekteplerdeki falaka ve kırbaçlar toplattırılıyor.
Neyse ki bu tarihte kaldı! Şimdi ki okullarda çocuklara dokunamazsınız bile! Ama bazen ‘dayak cennetten çıkmıştır’ sözünü haklı kılacak kadar yaramaz olan çocuklar var mı var, geçenlerde okuduğum bir makalede İngiltere'de, ailelerin %51’inin bir zamanlar eğitim kurumlarında resmi olarak kabul edilen ve 14 yıl önce çocuk haklarına aykırı olduğu gerekçesiyle kaldırılan “dayak atma, dövme” eyleminin tekrar okullarda uygulanmasını istediği belirtililmiş, ve Kamuoyu yoklamasının sonuçları hakkında yorum yapan Ortaokul Müdürleri Derneği Başkanı, okullarda dayak atma yöntemiyle çocukların disiplin edilemiyeceğini belirterek, öğrencilerin sadece okul aracılığıyla değil, toplumda gördükleriyle eğitim aldığını ve toplumların şiddeti över bir tavır takınmasından olumsuz olarak etkilendiklerini söylemiş. Ne doğru ne güzel söylemiş.
" Çocukları dövmekten ana, baba, dadı, hoca,lala, mürebbi ve mürebbiyeler kesinlikle kaçınmalıdır. Hatta sert sözlerden, kaba ve şiddetli davranmaktan da çekinmelidirler. Çünkü çocuk ne kadar küçük olursa olsun, kendisini döven el ve kendisine hakaret edendil için ruhunda yeni filizlenen izzetinefse pek ağır gelir; bu ele ve dile karşı gizli bir düşmanlık beslemeye başlar"