Felsefenin Öyküsü -1 Yunan ve Ortaçağ Felsefesi
Frank ThillyFelsefenin Öyküsü -1 Yunan ve Ortaçağ Felsefesi Gönderileri
Felsefenin Öyküsü -1 Yunan ve Ortaçağ Felsefesi kitaplarını, Felsefenin Öyküsü -1 Yunan ve Ortaçağ Felsefesi sözleri ve alıntılarını, Felsefenin Öyküsü -1 Yunan ve Ortaçağ Felsefesi yazarlarını, Felsefenin Öyküsü -1 Yunan ve Ortaçağ Felsefesi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Tanrı, kendi tarzında olarak, herşeyin içinde hareket eder. Ancak insan doğası özgür seçeneğe sahiptir. İnsanoğlunun içinde bulunan özgür istenç Tanrının bir armağanıdır. İnsan bu armağanı kendi istekleri doğrultusunda kullanır.
St. Thomas Aquinas.Kitabı okudu
Bilmek, inanmaktan daha iyidir. Bilebileceğimiz her şeyi bilmek ve kanıtlamak arayışı içinde olmalıyız.
Bizler yalnızca inancın gizemlerine inanmak zorunda değiliz, us ile onları mantık süzgecinden geçirme gücüne de sahibizdir.
Çağın Ruhu...
Krallar devleti tanrısal doğrularla yönetmektedir. Bireyler, politik, toplumsal ve ekonomik alanlarda bir sınırlama altındadırlar; büyük insan kitleleri için, yaşamın kuralı boyun eğmektir, yöneticiye boyun eğme, toprak sahibine boyun eğme, efendiye boyun eğme ve aile reisine boyun eğme. Birey, yaşamın her evresinde, bir grubun otoritesine teslim olmaktadır. Otorite ve gelenek, halk düşüncesi ve birey bilincinden daha önemlidir; inanç, ustan daha üstündür; işbirliği, kişiden daha üstündür; ve kast, insandan daha üstündür.
Sevgi olmadan , inanç hiçbir işe yaramaz; ve onun yokluğunda, umut var olamaz. Umutsuz sevgi yoktur. Sevgisiz umut yoktur ve inanç olmadan ne sevgi, ne de umut olabilir.
Doğadaki en yüksek yaratım olan insan, ruh ve bedenin bir birliğidir. Bir birlik, günahın sonucu değildir; beden, ruhun evinde hapiste değildir; o, yaradılıştan kötü değildir. Ruh, basit bir özdek olmayan ya da tinsel bir tözdür. Bedenin özünden tamamen farklıdır. Ancak aynı zamanda bedeni yönlendiren ve biçimlendiren onun yaşam ilkesidir; fakat bedenin üzerinde nasıl eylemde bulunduğu bir gizemdir. Duyum, fiziksel değil, zihinsel bir oluşumdur.
İnsan, her şeyde ölçüyü yakalayabilmek için, usunun kuralları doğrultusunda kendisini denetim altında tutmalıdır.
Epikür.
İnsanın doğası, haz üzerine kurulmuştur; bütün hayvanlar, doğdukları andan itibaren doğal bir içgüdü ile hazzın arayışı içindedirler ve acıdan sakınırlar. Öyleyse haz amaçlanması gereken bir hedeftir: Mutluluk en yüksek iyidir. Her haz iyidir ve her acı kötüdür.
Aristo.
Kişinin kendisine saygısı, para, ün, ve benzeri değerlerin hepsinin üzerinde gelir. Kısa süreli yoğun hazlar yerine, ılımlı hazlar tercih edilmelidir. Kişi, doğruluğu başka birisi için seçmemelidir. Bunu salt kendi için istenmelidir. Erdemli kişi kendisini seven, kendisine saygı duyan kişidir.
Evren, temel olarak akılcı bir yapı, ruhsal bir dizgedir. Duyum nesneleri, etrafımızdaki özdeksel fenomenler, sonsuz ve asla değişmeyen ideaların, yalnızca gelip geçici olan bölgeleridir. Genelgeçer ve kısa ömürlü olan bu tür nesnelerin hiçbir mutlak değeri yoktur. Yalnızca gerçekte var olan olguların bir değeri bulunmaktadır. En yüksek iyi olan varoluş ilk nedeni mutlak değere sahiptir. İnsanın ideali, varlık nedenini araştırmak olmalıdır. Ruhun ölümsüzlüğü üzerine de düşünülmesi gerekmektedir. Beden ve duyumlar, ruha yabancıdır; gerçekten de, beden ruhun hapishane hücresidir. Ruhun amacı, bağlı bulunduğu zincirleri kırarak özgürlüğe kavuşmaktır.
Sevgili Platon.
Eğer fikirlerimizin nesneleri, gerçek değillerse, bilgimiz gerçek bilgi olmayacaktır. Kavramsal bilgi ideal ya da soyut nesnelere benzeyen gerçeklikler gerektirir.
Sokrates.
Erdem, bilgi olduğu için bu erdemi işlemektedir: Bilgi, bir birliktir, düzenli bir doğruluk dizgesidir ve bir kaç erdem, yalnızca çok değişik erdem biçimlerinden ibaret değildir. Bunun ötesinde, erdem yalnızca içinde iyi bulunan bir olgu değildir; bu insansal bir olgudur. Bütün onurlu ve yararlı davranışlara olan eğilim yaşamı acısız ve hoş kılmak içindir; çünkü onurluluk yararlı ve iyidir. Erdem ve gerçek mutluluk özdeştir; erdemli olmayan kişi, mutlu olamaz.
Bizim en öncelikli görevimiz fikirlerimizi ortaya çıkarmak, terimlerin gerçek anlamlarını anlamak, kullandığımız fikirleri doğru ifade etmek, ne konuştuğumuzu tam olarak bilmek olmalıdır. Ardından görüşlerimizin nedenlerini oluşturan yapıyı ortaya koymak gerekir. Tahmin etmek yerine düşünerek, kuramlarımızı, doğruların sınanmasını gerçekleştirmek için ortaya koymalıyız.
Kuramsal kuşkuculuk basamağı, törebilimsel kuşkuculuğa uzak değildir. İnsanoğlu davranış konusunda kendi kurallarını kendisi belirlemektedir. Eğer bilgi olanaksızsa, doğru ve yanlış bilgi olanaksızdır. Evrensel bir doğru ve yanlış yoktur ve bilinç yalnızca öznel bir durumdur.
İyi olmak demek yalnızca yanlış yapmaktan sakınmak değil, aynı zamanda yanlış yapmak için isteğe bile sahip olmamaktır. Bir kişinin iyi mi yoksa kötü mü olduğunu yalnızca davranışlarından değil, aynı zamanda isteklerinden de belli olur.