Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur

Fotoğraftaki Kadın

Hakan Yaman

Sözler ve Alıntılar

Tümünü Gör
İnsan kendisinin doktorudur, öğretmenidir, dostudur, düşmanıdır, şudur budur derler ama bir şeyi çoğu kez es geçerler.Bunların hepsinden daha çok kendisinin soytarısıdır insan. Kendini yine en iyi kendisi eğlendirir.
Sayfa 16 - Doğan Kitap 1.BasımKitabı okudu
Başının tam tepesinde bir yerde hiç saç yoktu. Belli ki saçkıran, ama küçük bir çocukken seni uykuda şeytan öptü demişler, kandırmışlar. Bu yüzden hâlâ karanlıkta yalnız kalmaktan hoşlanmaz.
Sayfa 34 - Doğan Kitap 1.BasımKitabı okudu
Reklam
Mutluluk belki de hiç bilmemekti. Karanlıktı yani... Ne kadar az bilirsek o kadar mutluyuz aslında. Ne kadar bir tarafımız eksik, ne kadar yarımsa o kadar çok oluyoruz belki de. Belki de zenginleştirik sanırken fakirleşiyoruz, kazandıkça kaybediyoruz. Ve bildikçe yalnızlaşıyoruz. Okudukça öğrendikçe daha az, daha az oluyoruz. Genelden, çoğunlukta uzaklaşıyoruz. Azınlık oluyoruz, daha yerel kalıyoruz, kamuya mal olamıyoruz.
İnsan kendisinin doktordur, öğretmenidir, dostudur, düşmanıdır, şudur budur derler ama bir şeyi çoğu kez es geçerler. Bunların hepsinden daha çok kendisinin soytarısıdır insan. Kendini yine en iyi insanın kendisi eğlendirir.
Yalnızlık Tarifi
Bendeki bu kopuş hâlinin, bu yalnızlık saplantısının nedenini kendimce çok sorguladım ama bulamadım. Bulamayınca da değişemedim bir türlü. Yalnızlığı izah etmek güç. Yalnızlık öyle bir başına kapalı odalarda, karanlıklarda kalmak değildir. Yalnzlık, uzun süre birilerini görmemek, hiç kimseyle konuşmamak, hatta kendi sesini bile unutmak değildir. Benim gibi kendini çilehanelere, karanlık odalara kapatmak, gündüz ortasında fersiz, ışıksız kalmak da değildir. Yalnızlık, bazen karlı bir kış gecesi uzak bir pencereden soğuk havaya yayılan piyano sesidir. O piyanonun tuşlarından çıkan unutulmuş bir okul şarkısını yeniden dinlemektir. Yalnızlık, bazen köprüden telaşla geçen bir ambulansın sirenidir. Eski bir kitabı karıştırırken içinde tesadüfen bulunan sararmış bir fotoğraftır. Şehrin en büyük meydanında toplanmış kalabalığın tam ortasında bir noktadır yalnızlık. Yalnızlık aslında sadece bunlar da değildir bir başına. Bütün bunların bir araya gelip, topyekün insanın üzerine çullanmasıdır yalnızlık. Ve onun altında ezilmesidir insanın, o yıkıntının altında kalmasıdır, kapalı, karanlık... Üstelik ne yurt içinden ne de dışarıdan eğitimli köpekleriyle kurtarma ekiplerinin de gelmemesidir yalnızlık.
Sayfa 125 - SiaKitabı okudu
Zaman sessiz bir cami avlusunun şadırvanında su sesiydi, sabah serinliğinde istasyona giren trenin yataklı vagonlarından bakan uykulu yüzlerdi, rakkası köpük bir duvar saati ya da eski bir sünnet düğününden hatıra kalan zembereği boşalmış kör bir kol saatiydi zaman.
Reklam
Şu koca dünya sahnesinde iki perdelik bir oyunun oyuncularıyız hepimiz. Galası zafer haftaları, Anadolu turneleri falan olmayan basit bir oyunun oyuncularıyız üstelik. Öyle süslü, uzun tiratlara, girift bir kurguya, zengin kostümlere gerek duyulmadan yazılmış, sade dekorlu bir oyun bu.
100 öğeden 11 ile 20 arasındakiler gösteriliyor.